Dziesięć lat temu, 24 marca 2015 roku, zmarł dr Jerzy Timoszewicz, najbliższy, wieloletni współpracownik prof. Zbigniewa Raszewskiego, którego stulecie urodzin przypada w tym roku.
fot. mat. Encyklopedii Teatru Polskiego
Ważna dla historii i nauki o teatrze osoba, a właściwie absolutnie nietuzinkowa postać. Nasz nauczyciel, szczególnie mocno pamiętany przez pierwsze roczniki Wydziału Wiedzy o Teatrze PWST w Warszawie. Erudyta, edytor, edukator, redaktor „Pamiętnika Teatralnego”. Szara eminencja życia teatralnego (i wokółteatralnego) drugiej połowy XX wieku.
Na czym polegał „fenomen” JT, próbuje dociec Magdalena Raszewska, przytaczając i komentując zapiski Jerzego Timoszewicza w kalendarzykach, które prowadził od 1956 roku do śmierci. Podzielone „na tematy” publikujemy w odcinkach w „Monitorze ETP”:
numer 2. Notatki o ludziach i życiu
https://encyklopediateatru.pl/czasopisma/numer/469/czytaj#page=59
numer 3. Timoszewicz za kulisami
https://encyklopediateatru.pl/czasopisma/numer/470/czytaj#page=178
numer 4. Codzienność i ekscytacje
https://encyklopediateatru.pl/czasopisma/numer/487/czytaj#page=135
I najnowszy odcinek w numerze 5. Timoszewicz jako widz teatralny
https://encyklopediateatru.pl/czasopisma/numer/488/czytaj#page=188
Dlaczego warto zajrzeć? Pod datą 20 stycznia 1960 roku Jerzy Timoszewicz zapisał:
„O rany, Przeczytałem te strzępki. A jednak coś zostaje i warto pisać. Nie gwoli zabawie literackiej czy załatwieniu osobistych spraw „dusznych” (te kompleksiki, krygi, melancholijne przyglądanie się samemu sobie itp.) Ale po prostu dlatego, że się jednak utrwala FAKTY i trochę nastroje”.
Łatwiej się różne sprawy rozumie…