"HA(E)USER" to historia o oswajaniu zmiany, próbie przyjęcia tego, co nowe. Reżyserką i choregrafką spektaklu jest Helena Ganjalyan.

fot. mat. teatru

Tytułowy Haeuser to jeden z bohaterów, który próbuje mierzyć się ze swoją zmianą. Figura Kaspara Hausera stała się dla twórców inspiracją w potraktowaniu języka jako narzędzia nie opresji, ale metody oswajania, radzenia sobie z rzeczywistością.
Obserwujemy Haeusera w próbie nazywania swoich lęków, ale również określenia siebie jako jednostki. To introspektywna podróż, w której aktorzy-tancerze pytają o to, gdzie kończy i zaczyna się "ja", jak kończy się indywidualna historia. Aby jak najlepiej ukazać różne strategie adaptacji do zmian, twórcy sięgają po polifoniczną formę przedstawienia. Pozornie odległe od siebie postacie splatają się we wspólnych wątkach i motywach. Spotykamy je w momencie oczekiwania na pierwszy wschód Nowego Roku. Symboliczna data pierwszego stycznia, a także przejście między nocą a dniem staje się polem do snucia osobistych monologów i refleksji. Dla Haeusera, podobnie jak dla reszty bohaterów, język staje się możliwością nakreślenia osobistego testamentu, stworzenia podsumowania i uporządkowania przeszłości, by móc wkroczyć w to, co nieznane.

Tytułowe "domy" (z niem. haeuser), to ciała artystów – podlegające nieustannej transformacji, przyjmujące nowe formy. To części pamięci i osobowości, które można oddzielić i odrzucić, robiąc miejsce na nowe. Zrzucona skóra staje się namacalną pozostałością i sprawozdaniem z życia. W spektaklu osiąga wymiar testamentu i dowodu przechodzenia zmiany.

Spektakl powstaje we współpracy z Festiwalem Nowe Epifanie jako efekt Laboratorium Nowych Epifanii.
Podstawowym celem festiwalu jest poszukiwanie nowych, współczesnych epifanii piękna w duchu „Listu do artystów” Jana Pawła II. Wpisany w doświadczenie Wielkiego Postu i Wielkiego Tygodnia, Festiwal Nowe Epifanie / Gorzkie Żale proponuje wejście w tematykę pasyjną poprzez teatr, film, muzykę i inne obszary kultury i sztuki. Charakterystyczne dla tego okresu zwyczaje i obrzędy, takie jak wyrzeczenia, post, nabożeństwa drogi krzyżowej czy właśnie gorzkich żali to coś więcej, niż tylko rozważanie pasji. To także compassio – współcierpienie, współprzeżywanie. Na tę właśnie głęboką potrzebę współodczuwania najlepiej może odpowiedzieć sztuka, wspomagając wyobraźnię, oddziałując na zmysły i emocje.
Organizatorem Festiwalu Nowe Epifanie jest Centrum Myśli Jana Pawła II.

HA(E)USER
Reżyseria i choreografia: Helena Ganjalyan
Tekst i dramaturgia: Ewa Mikuła
Scenografia i kostiumy: Krystian Szymczak
Reżyseria świateł: Krystian Szymczak, Helena Ganjalyan
Muzyka: Bartosz Szpak
Obsada: Dorota Furmaniuk, Emilia Bury [g], Magdalena Fejdasz [g], Wojciech Marek Kozak