29 listopada na Scenie na Zapleczu odbędzie się premiera „Klątwy" w reżyserii Anny Augustynowicz. Reżyserka skoncentruje się na esencji dramatu Stanisława Wyspiańskiego: mechanizmach fanatyzmu, hipokryzji, zaślepienia i ich niszczącej sile.
fot. Ada Sanger/mat. teatru
W wiejskiej społeczności dotkniętej klęską suszy romans księdza z młodą kobietą staje się początkiem tragedii. Wyspiański w przejmujący sposób ukazuje w „Klątwie” mechanizmy kolektywnej przemocy i lęku, które przeradzają się w potrzebę ofiary.
29 listopada na deskach Sceny na Zapleczu odbędzie się pierwsza premiera sezonu. „Klątwa” w reżyserii Anny Augustynowicz nie będzie klasycznym odczytaniem dramatu Wyspiańskiego, lecz multimedialną realizacją, która ma na celu wydobycie ponadczasowych, a zarazem boleśnie aktualnych treści z tekstu sprzed ponad stu lat.
Augustynowicz skoncentruje się na esencji dramatu Wyspiańskiego: mechanizmach fanatyzmu, hipokryzji, zaślepienia i ich niszczącej sile. Odchodzi od dosłownego odtwarzania realiów wiejskich czy ludowych obrzędów, stawiając na uniwersalizm przekazu. Jej inscenizacja dąży do obnażenia mrocznych zakamarków ludzkiej natury i społeczności, które, mimo upływu czasu, wciąż rezonują z dzisiejszymi problemami. Reżyserka poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy współczesne społeczeństwo jest w stanie wyrwać się z zaklętego kręgu klątwy – czy to wynikającej z dogmatów, czy z niezrozumienia i braku empatii.
Realizacja Augustynowicz celowo unika archaizacji, aby widz mógł odnaleźć w "Klątwie" odniesienia do współczesnych niepokojów i konfliktów takich jak polaryzacja społeczeństwa, kryzys duchowości, manipulacja i propaganda, kara i odpowiedzialność. Spektakl "Klątwa" w Teatrze Horzycy to nie tylko reinterpretacja tekstu, ale także odważny eksperyment formalny, który ma potęgować emocje i aktualizować przekaz.
Scenografia Marka Brauna jest w przedstawieniach Augustynowicz esencją, skrótem, metaforą realistycznej przestrzeni.
Minimalistycznym polem gry i „stawania się teatru tu i teraz”. Muzyka w spektaklu odgrywa kluczową rolę w budowaniu atmosfery niepokoju, napięcia i transcendencji. Jan Kamiński, znany z nowatorskich rozwiązań dźwiękowych, tworzy ścieżkę dźwiękową, która wykracza poza tradycyjne ilustracje. Można spodziewać się eksperymentalnych brzmień, dysonansów, przetworzonych głosów, a może nawet wykorzystania ciszy jako elementu dramaturgicznego. Wojciech Kapela odpowiada za warstwę wideo - wizualną spektaklu. Spodziewać się można dynamicznych, abstrakcyjnych lub symbolicznych projekcji wideo, które mogą pełnić funkcje: metaforyczne, kontrapunktowe, imersyjne czy deformujące przestrzeń sceniczną.
Strona spektaklu: https://teatr.torun.pl/spektakle/klatwa/
fot. mat. teatru
Twórcy i twórczynie:
Reżyseria: Anna Augustynowicz
Scenografia: Marek Braun
Kostiumy: Tomasz Armada
Wizualizacje: Wojciech Kapela
Muzyka i dźwięk: Jan Marek Kamiński
Obsada:
Ksiądz – Arkadiusz Walesiak
Matka – Anna Magalska
Młoda – Julia Szczepańska
Sołtys – Paweł Pabisiak (gościnnie)
Dzwonnik i Parobek – Michał Darewski
Dziewka – Maja Kalbarczyk (gościnnie)
Pustelnik – Paweł Kowalski
Chór
Inspicjentka/suflerka: Ewelina Miąsik
Asystent reżyserki: Arkadiusz Walesiak
