XII Ogólnopolski Przegląd Monodramu Współczesnego w Warszawie na łamach Teatru podsumowuje Magdalena Przyborowska.

Ascetyczny wystrój WARSawy sprawia, że przestrzeń tego nowego teatru, w którym kiedyś mieściło się znane warszawskie kino, wydaje się wprost stworzona dla małych form teatralnych. Pozbawione dizajnerskiego charakteru wnętrze nie przyćmiewa sztuki, nie odciąga uwagi od scenicznego zdarzenia, jakim jest dialog aktora z widzem. Człowieka z człowiekiem. Monodram szczególnie sprzyja takiemu doświadczeniu, ponieważ jest to forma minimalistyczna. Pusta czarna scena, na której widz obserwuje aktora w działaniu, to najbardziej intymne teatralne spotkanie z Drugim. Kiedy w 1966 roku we Wrocławiu odbył się pierwszy Ogólnopolski Przegląd Teatrów Jednego Aktora, pokazane wówczas spektakle oparte były o różnorodne gatunkowo i rodzajowo teksty literackie. Stąd ogłoszona przez Jana Ciechowicza w książce "Sam na scenie" "śmierć teatru jednoosobowego w wersji autorskiej"1 . W ostatnich latach zauważalne jest jednak odradzanie się monodramu jako dzieła teatralnego,