Kazimierz Dejmek wskrzesił na sce­nie staropolskie dramaty pasyjne, układając z nich teatralną liturgię Nie­dzieli Palmowej, Wielkiego Czwartku i Wielkiego Piątku. Śledzimy ostatnie dni Chrystusa, od wjazdu do Jerozolimy, aż po śmierć na Golgocie. Aktorzy w po­zach ze średniowiecznych miniatur recy­tują dostojnie, oszczędność gestów nada­je spektaklowi surowy charakter, potę­gowany śpiewanymi na żywo gregoriań­skimi chorałami. Największą siłą spektaklu jest pomysł, aby Chrystusa grały drewniane rzeźby, jak w misteriach. Figury milczą. Słowa Chrystusa odczytuje z Biblii św. Jan Ewangelista (Olgierd Łukaszewicz), za każdym razem poprzedzając je formułą "I rzekł Jezus". To milczenie staje się wstrząsające, kiedy Chrystus zostaje poddany biczowaniu. Rzeźba nie reaguje na ból. Szyderstwa, plucie znosi w pokorze, milczy. Tak pokazane cierpienie nabiera niezwykle ludzkiego wymiaru. Wobec tematu aktorstwo stoi na dru­gim planie, jakby reżyse