Dwoma spektaklami komedii Szekspira "Wiele hałasu o nic" w reżyserii Tadeusza Bradeckiego Teatr im. J. Osterwy zakończył sezon artystyczny 2010/2011. Sezon szczególny, bowiem - jak się okazało w drugiej jego części - ostatni pod artystyczną dyrekcją Krzysztofa Babickiego. Zmiana na tym stanowisku, decydującym wszak o wszelkich kwestiach artystycznych - zespole, repertuarze, zapraszanych reżyserach, etc. - uzasadnia, jak sądzę, stwierdzenie, że oto zamknął się pewien rozdział w historii lubelskiego teatru - pisze Andrzej Z. Kowalczyk w Polsce kurierze Lubelskim.

Oczywiście nie miejsce tu na podsumowywanie całej kadencji Babickiego, choć owych jedenaście sezonów z pewnością na to zasługuje i być może warto będzie do tego tematu powrócić. Wszelako godzi się przypomnieć, choćby w kilku zaledwie zdaniach, najważniejsze wyznaczniki owego okresu. Ocena poziomu artystycznego poszczególnych spektakli to oczywiście kwestia indywidualna; każdy z widzów ma tu z pewnością własną opinię. Ale faktem obiektywnym jest przemyślana i konsekwentna polityka repertuarowa, harmonijnie łącząca wielką klasykę, polską i światową, z dramaturgią współczesną, nierzadko prapremierową, a nawet pisaną specjalnie dla lubelskiego teatru. Niewątpliwą zasługą Babickiego jest również zbudowanie bardzo dobrego zespołu, potrafiącego sprostać owej repertuarowej różnorodności. I wreszcie - co jest wskaźnikiem najbardziej konkretnym - podniesienie frekwencji na spektaklach z niespełna 40 do ponad 90 procent. Wróćmy jednak d