Magazyn

Teatr musi być głosem, który przesuwa wrażliwość widza

20.12.2024, 10:18 Wersja do druku

Teatr musi być głosem, który przesuwa odrobinę wrażliwość widza - tak twierdzi Michał Buszewicz, dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie. I choć (krwawej) rewolucji w planach nie ma, to na horyzoncie maluje nowe. Nowe kierunki, nowe formy i oczywiście nowe projekty. Nie zawsze będzie lekko i nie zawsze będzie łatwo, ale zawsze będzie inspirująco. Z Michałem Buszewiczem rozmawia Agata Maksymiuk w „Głosie Szczecińskim”.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Teatr musi być głosem, który przesuwa wrażliwość widza

Źródło:

„Głos Szczeciński” nr 296

Autor:

Agata Maksymiuk

Data publikacji oryginału:

20.12.2024

Ludzie

Michał Buszewicz

Teatry i instytucje

Teatr Współczesny

Inkubator

Wyrazistość Łaźni w kontekście Nowej Huty jest ważna, ale nie można tego przeskalowywać. Bo Łaźnia jest też inkubatorem, schronem dla pewnego rodzaju wrażliwości, która być może nie do końca odnajduje się w instytucjonalnych teatrach repertuarowych, uwikłanych w inny rodzaj stosunku pracy, narzucających zbyt mocne ramy

– mówi Bartosz Szydłowski w rozmowie z Magdą Piekarską w „Notatniku Teatralnym”.

Czuliśmy, że to nie jest czas na komedyjki, że trzeba czegoś więcej

Odgrywaliśmy te nasze scenki, ale czuliśmy, że stało się coś ważnego. Po plecach biegł dreszcz…

– czas grudnia 1970 wspomina Jerzy Kiszkis, aktor, Honorowy Obywatel Gdańska. Rozmawiała Gabriela Pewińska-Jaśniewicz w portalu Zawsze Pomorze.

Sprawdź także

Scenograf Małgorzata Treutler i woda od kartofli jej Cioci Gieni

Dzisiaj 13:49 „Jako scenograf Margaret nie marnowała niczego, a przede wszystkim potrafiła stworzyć coś z niczego, nawet z przysłowiowej wody po ugotowanych kartoflach”

Magazyn

Małgosiowe draperie na scenie

Dzisiaj 13:15 „Olbrzymia porcja CZŁOWIEKA, a w niej przemieszane pokłady dobroci, zalet, życzliwości i drobnych wad. Po prostu ARTYSTA. Była mi bliska równie mocno wadami, jak i przymiotami ducha. Była jednym z tych ludzi z których coś emanuje. Często diabli wiedzą, co to jest. Jakieś fluidy drgające, jakieś nie do końca odkryte emocje”

Magazyn

Technolożka, czyli o tym, czy da się znaleźć człowieka teatru lalek

Dzisiaj 12:41 „Nie wiem, czy to jest kwestia czasów, czy to jest kwestia wychowania, ale ja sama czułam przez większość życia presję, żeby się nazwać. Odpowiedzieć sobie na pytanie: kim jestem, czym się właściwie zajmuję, na czym polega mój fach, na czym polega mój zawód? Czy skoro jestem scenografką, to mogę robić tylko scenografię? Albo skoro jestem technolożką teatru lalek, to mogę tylko wykonywać lalki?”

Magazyn