Szczerze mówiąc, uważam, że jest to uczciwsza sytuacja, kiedy swój stosunek do czyjegoś dzieła wyrażamy, wpisując się w to samo pole literackie - proza, dramat to rodzaje literackie. Jeśli przy okazji nie obraża się personalnie autora ani nikogo innego, możemy tu mówić przede wszystkim o ożywczej fali, z której każdy autor powinien się cieszyć, bo wprawia jego dokonania w ruch. Nawet jeśli w grę wchodzi ironia, satyra czy pastisz - sprawę wstrzymania wystawiania spektaklu "Teren badań: Jeżycjada" wg Małgorzaty Musierowicz komentuje Kinga Dunin w Dzienniku Opinii - Krytyce Politycznej.

Najłatwiej pisze się o tym, czego się nie widziało. Ja na przykład nie widziałam spektaklu Weroniki Szczawińskiej (reżyseria) i Agnieszki Jakimiak (tekst) - "Teren badań: Jeżycjada". Czytałam jedynie omówienia, z których wywnioskowałam, że spektakl, który stał się głośny, ponieważ został zakazany, nie jest adaptacją znanych dziewczyńskich powieści Małgorzaty Musierowicz. Bliższy jest raczej krytycznej analizie, na przykład w duchu tej, którą mieliśmy okazję przeczytać w DO, pióra Elizy Szybowicz. Musierowicz zażądała wstrzymania wystawiania sztuki z powodu naruszenia jej praw autorskich, dóbr osobistych oraz znaku towarowego "Jeżycjada", który autorka zastrzegła. Ponieważ nastąpiło to już po powstaniu spektaklu, łatwo się domyślić, że musiał jej to doradzić sprytny adwokat. Teraz spór będzie się toczył o to, czy "Jeżycjada" jest rzeczywiście znakiem towarowym, czy dobra osobiste (jakie?) zostały naruszone i czy jest to utwó