Nadchodzący weekend w Teatrze Kana to przede wszystkim wizyta studyjna uczestniczek i uczestników Laboratorium Pedagogiki Teatru, którzy odwiedzają Szczecin aby podglądać autorskie metody pracy i wziąć udział w warsztatach prowadzonych przez Weronikę Fibich, Rafała Foremskiego, Karolinę Sabat i Bibiannę Chimiak.
11 czerwca o g. 19:00 zaprezentowany zostanie spektakl "Gęstość zaludnienia. Historia wybuchu" (reż. Krzysztof Popiołek), na który zapraszamy gości z Sosnowca, ale także wszystkich mieszkańców i wszystkie mieszkanki Szczecina.
11-13 czerwca - wizyta studyjna Laboratorium Pedagogiki Teatru
Laboratorium Pedagogiki Teatru to kurs rozwijający umiejętności w zakresie edukacji teatralnej organizowany przez Teatr Zagłębia i Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Sosnowcu. W 2021 roku do grona partnerów projektu dołączyli Ośrodek Teatralny Kana w Szczecinie oraz Miejski Klub im. Jana Kiepury w Sosnowcu. Założeniem kursu jest wyposażenie uczestników i uczestniczek w szereg praktycznych umiejętności z obszaru pedagogiki teatru, możliwych do wykorzystania w codziennej pracy.
Warsztaty w Szczecinie zostaną poświęcone autorskiej metodzie pracy zespołu Teatru Kana. Liderzy i liderki teatru dzielą się z grupą warsztatowiczów wieloletnim doświadczeniem w polu pracy artystyczno-społecznej oraz wdrażają ich w swoją filozofię prowadzenia instytucji. Kierunki autorskich działań przybliżą Weronika Fibich, Rafał Foremski, Karolina Sabat i Bibianna Chimiak.
11 czerwca o g. 19:00 uczestnikom i uczestniczkom LPT zaprezentowany zostanie spektakl Gęstość Zaludnienia. Historia wybuchu. Na spektakl zapraszamy także osoby nieuczestniczące w kursie.
11 czerwca, g.19:00 - Gęstość Zaludnienia. Historia wybuchu.
bilety: 30/25 zł
Bohaterowie opowieści Aleksijewicz są pogubieni w czasie. Nieustannie porównujący siebie stąd i siebie z kiedyś, pęknięci, niedokładnie poskładani, mają jednak zdolność przenikliwego spojrzenia. Problem w tym, że jest to spojrzenie Orfeusza, spojrzenie wstecz (w tym wypadku w głąb czaszki, w siebie). Ich oczy napotykają na bezwzględny wzrok utraconego czasu – Meduzy, która grozi powrotem. Boją się: że przeszłość bezpowrotnie minęła, że jest już nie do odzyskania. Dawno wystygły ich ciała, jeszcze schną głowy po tańcu ostatniego dnia lata – w świecie sprzed wybuchu. Kiedyś głowa pociła się na zewnątrz, dziś poci się od środka. I jeszcze - istnieje obawa, że przeszłość znowu może stać się przyszłością. Ci ludzie stali się nosicielami traumy, wyczulonymi na katastrofę. Są prorokami nowych zagrożeń.
Sceniczna chóralna opowieść bada kondycję świata i psychiki człowieka po wybuchu, człowieka przygniecionego ciężarem trudnej przeszłości, funkcjonującego w chmurze obrazów i zdań, które przylepiły się do niego w trakcie drogi i które przyniósł ze sobą aż do: teraz, tutaj.