Szczecin. Ciało w ruchu tematem jesiennej odsłony festiwalu Okno-Zbliżenia

Od 22 do 29 października w Teatrze Kana II odsłona festiwalu Okno-Zbliżenia. Ciało w ruchu

Szczecin. Okno - Zbliżenia 2020. Ciało w ruchu

OKNO to projekt edukacji przez praktykę – od ponad dwudziestu lat spotykamy w nim ze sobą doświadczonych, ważnych dla nas twórców oraz młodych ludzi, dla których teatr staje się ważną częścią życia: założycieli niezależnych grup, animatorów nieformalnej kultury, artystycznych autsajderów, a także wszystkie osoby zainteresowane samokształceniem poprzez teatr.

W tym roku łącznikiem tematycznym kolejnych odsłon OKNA będzie „Ciało w ruchu”. Skupienie tej edycji na najbliżej dostępnej nam materialności: ciele, tańcu, ruchu, improwizacji, somatyce, nieuchronnie prowadzą nas do pytań o bliskość, dotyk, cielesność, seksualność, bycie ze sobą, z własnym ciałem i w relacji do innych ciał, środowisk, krajobrazów, przestrzeni. Czym jest to ja-ciało, gdy zostaję z nim sam na sam? Gdzie jest granica pomiędzy nim a tym, co wokół: środowiskiem, przestrzenią, architekturą? Jakiego rodzaju bliskość możemy wytworzyć w sytuacji polityczno-zdrowotnych ograniczeń fizycznego dystansu? Do jakiego tańca zaprasza nas współczesna przestrzeń?

Od sierpnia do grudnia 2020 odbywają się cztery SPOTKANIA poświęcone różnym kierunkom, obszarom i metodom eksplorowanym obecnie w obszarze szeroko rozumianego teatru tańca. Do współpracy zaprosiliśmy wybitnych pedagogów, choreografów, tancerzy i performerów – praktyków, którzy na co dzień pracują według badanych przez siebie systemów, zarówno z zawodowymi tancerzami, jak również z osobami traktującymi ruch i taniec jako drogę samorozwoju. Gośćmi I SPOTKANIA (8–21 sierpnia), które odbywało się pod hasłem: Ciało w przestrzeni/Środowisko ciał byli Sherwood Chen i Sigal Zouk. Gośćmi II SPOTKANIA p.t. Ciało Wewnętrzne/Uważna Improwizacja (22-29 października) - Idan Yoav i Katarzyna Sitarz.

SPOTKANIE III: CIELESNOŚĆ WYOBRAŻEŃ/REALNOŚĆ SNU ukierunkowane będzie na pracę z wyobraźnią, uruchomienie indywidualnej kreatywności, rozpoznawanie podświadomych uwarunkowań zapisanych w ciele, pracę na linii ciało/umysł, budowanie indywidualnych improwizacji opartych na osobistych doświadczeniach, wyobrażeniach, czytaniu dźwięków przez ruch, synestezji. Spotkanie zbudowane będzie wokół praktyki Anny Nowickiej.

„Mapy śnienia, czyli jak działać w czasach dezorientacji” – warsztat Anny Nowickiej

Podczas intensywnych, trzydniowych warsztatów „mapy śnienia” nauczymy się podążać za naszymi wewnętrznymi mapami, rozpoznawać senne krajobrazy, wsłuchiwać się w ich niepowtarzalne jakości, orientować się w ich topografii, czytać wskazówki i odkrywać odczuwalne, wypływające z ciała, znaczenia. Zajęcia zaproponują narzędzia do ucieleśnienia marzeń sennych. Nauczymy się „widzieć” śniącą rzeczywistość i pracować z nią w rzeczywistości obudzonej. Doświadczymy nieustającego dialogu pomiędzy snem a jawą. Poznamy, jak wyobrażenia wpływają na jakości ruchu, działania, przestrzeń w ciele i poza ciałem, jak kształtują krajobraz emocji i myśli. Dostrzeżemy, w jaki sposób śnienie kształtuje nasze decyzje i oddziałuje na postrzeganą możliwość wyboru. Materiał do pracy będą stanowić sny uczestników: zarówno te nocne, jak i sny pojawiające się w ciągu dnia. Przy pomocy praktyki „otwierania snów” („Dream Opening®”) dr Catherine Shainberg zagłębimy się w świat marzeń sennych. Pojedynczy sen zostanie „otworzony” przez pozostałych uczestników, uwidaczniając potencjalnie dostępne, acz często niewidoczne, aspekty doświadczanej rzeczywistości. Będziemy pracować poprzez ruch, wykorzystując autorskie narzędzia prowadzącej, praktyki z „The School of Images” dr Catherine Shainberg, praktyki somatyczne i improwizacyjne. W jaki sposób każdy ze śniących odczyta mapę snu? Co zauważy po drodze, czego doświadczy i jakie zrozumienie wniesie do kolektywnej świadomości?

„7” – pokaz metod pracy Anny Nowickiej

Ten etap w mojej pracy badawczej nazywam "7". Siódemka - jako pierwsza po dwójce, trójce, czwórce, piątce i szóstce - staje niepodzielna. Zatrzymuje się i przygląda się procesowi tworzenia. Zanurzam się w świat wyobrażeń i snów. Widzę, jak wyobrażenia wyłaniają się z przestrzeni potencjalności i zostają ucieleśnione, jak transformują moje ciało i doświadczenie rzeczywistości. Angażuję się z nimi w nieustanny, płynny dialog z ciekawością patrząc dokąd mnie zaprowadzi. Moje ciało przekształca się z płaskiego obrazu w wielowymiarowe, pulsujące życiem istnienie.

Choreografia i wykonanie: Anna Nowicka

Muzyka: Jasmine Guffond

Światło i kostium: Aleksandr Prowaliński

Anna Nowicka jest choreografką i performerką. Bada wyobrażenia uwidaczniające ciało jako nieustannie rozwijający się proces. Ukończyła Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD), studiowała też na Wydziale Choreografii w Wyższej Szkole Aktorskiej im. Ernsta Buscha (HZT w Berlinie) oraz na Wydziale Psychologii UW. Jest stypendystką Niemieckiej Wymiany Akademickiej DAAD i Studienstiftung des deutschen Volkes. Otrzymała też stypendium taneczne miasta Berlina. Od 2010 roku współpracuje z Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk w Poznaniu. W grudniu 2019 roku w teatrze HAU - Hebbel Am Ufer w Berlinie odbyła się premiera jej najnowszej pracy pt. „Eye Sea”. Anna napisała praktyczną pracę doktorską na temat ucieleśnionej uważności jako podstawy bycia obecną na scenie na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi. Jest certyfikowaną nauczycielką Saphire^®, metody pracy ze snami i wyobraźnią. Intensywnie rozwija pracę o snach we współpracy z Bonnie Buckner