fot. arch. prywatne
Giovanni Pampiglione urodził się 23 lipca w 1944 r. w Rzymie. W 1967 r. ukończył Wydział Humanistyczny Uniwersytetu w Rzymie. Później - z miłości do literatury polskiej - studiował na Wydziale Reżyserii PWST w Warszawie (1968-71).
Był reżyserem teatralnym i operowym, przez ponad pół wieku związanym z teatrem polskim. Tłumaczył na język włoski utwory m.in. Witkacego, Mrożka i Krasińskiego. Przekładał na polski głównie sztuki Carla Goldoniego. Był też autorem sztuki "Karnawał", którą wystawił 15 lutego 1986 r. w Teatrze Polskim we Wrocławiu.
Jako reżyser zadebiutował 16 stycznia 1970 r. wystawieniem "Sługi dwóch panów" Carla Goldoniego w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze.
W polskich teatrach zrealizował blisko 40 przedstawień. Wystawiał m.in. w Teatrze Polskim we Wrocławiu ("Błękitny potwór" Carla Gozziego, "Momolo" Goldoniego), w Teatrze Współczesnym w Warszawie ("Król Jeleń" Gozziego, "Łgarz" Goldoniego), w stołecznym Teatrze Rozmaitości ("żaby" Arystofanesa), w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku ("Sługa dwóch panów" Goldoniego), w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego ("Chory z urojenia" Moliera.
W latach 70. na scenie Teatru Ziemi Krakowskiej im. L. Solskiego w Tarnowie wystawił m.in. "Hamleta" Szekspira, "Łgarza" Goldoniego, "Skąpca" Moliera. W 1976 r. W Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu zrealizował "Don Giovanniego" Moliera i "Wenecjankę". W 1981 r. w Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie zrealizował "Łgarza" Goldoniego, a w 1993 r. spektakl "Venezia, Venezia" na podstawie tekstów włoskiego komediopisarza. W 1996 r. na tej scenie wyreżyserował "Romulusa Wielkiego" F. Duerrenmatta.
Współpracował z Warszawską Opera Kameralną i z Operą we Wrocławiu, gdzie dwukrotnie zainscenizował „Włoszkę w Algierze" Rossiniego (1986 i 1994) oraz "Napój miłosny" Dionizettiego (1988). W 1994 r. wystawił operę "Semiramide" Rossiniego w Teatrze Wielkim im. S. Moniuszki w Poznaniu.
Był twórcą i liderem Międzynarodowego Instytutu Teatralnego Atelier di Formia z siedzibą w Formii, poświęconego zagadnieniom dramaturgii XX wieku (głównie polskiej), a także założycielem i dyrektorem Festiwalu "Dico Cracovia" (w 1995 i 1997), promującego współczesną dramaturgię włoską.
Był też reżyserem spektakli telewizyjnych - "Kaliguli" wg Alberta Camusa (1971), "Łgarza" Carla Goldoniego (1976) i "Chorego z urojenia" Moliera (2019).
Udzielił konsultacji językowych i zagrał postać tłumacza Oriany Falacci w filmie "Wałęsa. Człowiek z nadziei" w reż. Andrzeja Wajdy (2013). Zagrał również postać dyrektora domu mody Mateo Zanettiego w filmie "Haker" w reż. Janusza Zaorskiego (2002) i włoskiego biskupa w "Zaćmie" w reż. Ryszarda Bugajskiego (2016).
W 2004 r. otrzymał Nagrodę im. Stanisława Ignacego Witkiewicza przyznaną przez Polski Ośrodek ITI (Międzynarodowego Instytutu Teatralnego) "za wybitne osiągnięcia w propagowaniu polskiej kultury teatralnej na świecie".
Jego ostatnia premierą był "Chory z urojenia" Moliera (17 września 2011 r.) w warszawskim Teatrze 6. piętro.
W 2017 r. wydawnictwo Capital opublikowało dwujęzyczny (polsko-włoski) tom wspomnień Giovanniego Pampiglione pt. "Terminus Nord". W 2021 r. w PIW ukazała się biografia artysty "Serce nad Warszawą", na którą składa się siedem rozmów artysty z historyk teatru prof. Barbarą Osterloff.