Niegdysiejszy czeladnik reżyserski u Tomaszuka, eksplorator przeklętych dzielnic Wrocławia i inżynier opornych wałbrzyskich dusz, dziś ma wpływ na rozwój jednej z najważniejszych scen w kraju. Jaką rolę sobie tam wymyśli? - o SEBASTIANIE MAJEWSKIM pisze Jolanta Kowalska w portalu o.pl.

Pamiętam nieustanne zmiany adresu. Były stare kamienice, wyziębione pustostany, pokoje we wspólnych mieszkaniach, użytkowanych przez różne tajemnicze instytucje, nieczynny basen, pozostałość po domu handlowym i dogorywające kino dworcowe. Sebastian Majewski miał we Wrocławiu swoją planetę, która nosiła dumny szyld Scena Witkacego. Planeta była mobilna, bo teatr miał notoryczne kłopoty lokalowe. Miał też wierną grupkę widzów, która zawsze umiała trafić pod właściwy adres - niby zawsze w centrum, ale jednak na peryferiach oficjalnej geografii miasta. Były to bowiem miejsca skazane na zapomnienie, albo oczekujące właśnie gwałtownej metamorfozy. Miejsca na krawędzi realności, w których ślady bliższej lub dalszej historii współgrały z anarchią rozpadu i niepewnym jutrem. Właściwie tylko adres był rzeczywisty, bo na mapie, wyznaczanej przez kolejne posesje, anektowane przez teatralnych pielgrzymów pod wezwaniem Witkacego, Majewski budował swoj