"Chłopcy" z Łotewskiej Akademii Kultury w Rydze na VII Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych ITSelF w Warszawie. Pisze Michał Rogalski w Teatrakcjach.pl.

Okien jest w tym spektaklu więcej niż aktorów. Wiszą nad sceną, na ścianach, a nawet leżą na podłodze. Niektóre stare, z odłażącą farbą, inne nieco świeższej daty; wiszą prosto lub pod kątem. Jedno zawieszone jest nad sceną poziomo, czasem podświetlane przez światło reflektora jak droga do nieba lub wizjer w drzwiach do zaświatów. Piszę o oknach, bo okna są w tym spektaklu nie tylko elementem wewnętrznej estetyki - są tu po prostu ważne. Można przez nie wyjrzeć i zobaczyć, co przed nami, a także co nad nami. Jeśli zaś układ świateł nam sprzyja, możemy zobaczyć w oknie, niczym w lustrze, nawet samych siebie. Okna są wreszcie metaforą wielu możliwości, a przecież o niepokojącym stanie, kiedy jeszcze wszystko jest możliwe i nic nie zostało przesądzone, traktuje ten spektakl. Jeśli dać się uwieść tytułowi, to mężczyzn w tym spektaklu brak. Sami chłopcy. Jeśliby dalej flirtować z tytułem, to można by stwierdzić, że kobiet w