W 2022 roku mija 30 lat od śmierci Tadeusza Łomnickiego i 20 lat od nadania Teatrowi Nowemu imienia tego wybitnego aktora. Kim był Tadeusz Łomnicki, jaki ślad po sobie zostawił w Teatrze Nowym w Poznaniu i jak dzisiaj rozumiemy jego ostatnie wypowiedziane słowa: „Więc jakieś życie świta przede mną. Dalej, łapmy je, pędźmy za nim, biegiem, biegiem!”?

fot. Mariusz Stachowiak/mat. teatru

Spotkanie w 30. rocznicę śmierci Tadeusza Łomnickiego, patrona Teatru Nowego w Poznaniu, zmarłego podczas przygotowań do premiery spektaklu KRÓL LEAR w reż. Eugeniusza Korina.

„Mistrzowie powodują, że zaczynamy wierzyć, że stać nas na wiele więcej, niż nas naprawdę stać” – Eugeniusz Korin.

W 2022 roku mija 30 lat od śmierci Tadeusza Łomnickiego i 20 lat od nadania Teatrowi Nowemu imienia tego wybitnego aktora. Dwie ważne daty zbiegają się tuż przed kolejną ważną datą w życiu Teatru – jubileuszem stulecia powstania sceny przy Dąbrowskiego 5 w Poznaniu. Te sprzyjające okoliczności zachęcają do wspomnień, podsumowań i nowych wniosków.

Kim był Tadeusz Łomnicki, jaki ślad po sobie zostawił w Teatrze Nowym w Poznaniu i jak dzisiaj rozumiemy jego ostatnie wypowiedziane słowa: „Więc jakieś życie świta przede mną. Dalej, łapmy je, pędźmy za nim, biegiem, biegiem!”? O historii, rozmowach z legendą polskiego teatru i filmu, o tym, czego nie wiemy o Tadeuszu Łomnickim, a co będzie treścią powstającej biografii twórcy, porozmawiamy z Angeliką Kuźniak, pisarką i reporterką, oraz Eugeniuszem Korinem, dyrektorem Teatru Nowego w Poznaniu w latach 1989-2003 oraz reżyserem niedoszłej premiery KRÓLA LEARA z 1992 roku.