Pandemia koronawirusa sprawiła, że nie mogliśmy zaprezentować Wam laureatów konkursu OFF: Premiery/Prezentacje 2020 - nareszcie jest to możliwe i przez 3 tygodnie pod rząd zobaczycie nagrodzone w zeszłym roku projekty.
fot. mat. teatru
Zaczynamy 3 września od Zdenki Pszczołowskiej: JAK TWOJA CHOROBA WPŁYWA NA SEKSUALNOŚĆ? U T O P I E
Bohaterki U T O P I I podejmują śmiałą inicjatywę założenia fundacji, która zrzeszałaby asystentki i asystentów seksualnych dla osób z niepełnosprawnościami. Natrafiają jednak na szereg problemów, a najpoważniejsze z nich to ich własne podejście do seksualności oraz ich własna… pełnosprawność.
Spektakl oparty jest na materiale dokumentalnym, a proces jego powstawania ma charakter partycypacyjny. Twórcy podejmują nie tylko temat seksualności osób z niepełnosprawnościami, ale także samej partycypacji, która wydaje się utopią.
reżyseria i dramaturgia: Zdenka Pszczołowska
współpraca dramaturgiczna: Katarzyna Kiziorek
obsada: Weronika Krystek, Aleksandra Samelczak
video i reżyseria światła: Jakub Stoszek
muzyka: Bartłomiej Janas
3 września, godz. 19
fot. mat. teatru
O uchodźcach i ich traumie
Jesteśmy poruszeni tym co dzieje się na naszej wschodniej granicy - tym bardziej aktualny stał się bowiem spektakl Fundacji Banina, która jest jednym z laureatów naszego konkursu. Przedstawia on losy uchodźców przetrzymywanych na granicy Brześć/Terespol szerszej publiczności.
Zwłaszcza w czasach, gdy własny dom stał się wartością nie do przecenienia, a państwa mówiły swoim obywatelom „zostań w domu”, musimy pamiętać o ludziach, którzy takiego schronienia nie mają. W związku z tym zdecydowaliśmy się przedstawić losy uchodźców przetrzymywanych na granicy Brześć/Terespol szerszej publiczności.
Spektakl „Dworzec” opowiada o losach uchodźczej rodziny, która przed prześladowaniami ucieka do Polski. Bohaterowie spektaklu zostają jednak bezprawnie zatrzymani na przejściu granicznym Brześć/Terespol i są zmuszeni do koczowania na dworcu w Brześciu w nadziei na szansę legalnego przedostania się do naszego kraju.
To temat poruszany w Polsce zwykle w kontekście Bliskiego Wschodu i wojny w Syrii. Zapomina się jednak o uchodźcach zdecydowanie nam bliższych, koczujących miesiącami na polsko-białoruskim przejściu granicznym. Ich życiorysy na zawsze naznaczone są przez konieczność opuszczenia własnego kraju, porzucenia domu, dobytku i dotychczasowego życia. Ofiary prześladowań są dodatkowo krzywdzone przez służby graniczne, które postępują w sposób urągający godności i niezgodny z prawem. Polskie służby graniczne nie realizują swojego ustawowego obowiązku, a w konsekwencji łamią prawa uchodźcze. Jednak nasz własny kryzys humanitarny na granicy z Białorusią nie przebija się do świadomości społecznej. Nie przeczytamy o nim na pierwszych stronach gazet.
Między innymi z tego względu prezentujemy widzom spektakl o tych, którzy zostali zmuszeni do ucieczki z własnego domu. W czasach powrotu do izolacjonizmu chcemy pokazać Polakom, jak ich zamknięte dla „obcych” państwo traktuje osoby w tragicznej sytuacji. Przedstawimy losy tych, dla których zamknięte granice są stałym problemem, nie tylko w szokującej rzeczywistości pandemii. Liczymy, że pomoże to zrozumieć, że uchodźcy to zwykli ludzie, którzy nie z własnej woli znaleźli się w nietypowym, trudnym położeniu.
Reżyseria: Bartłomiej Miernik
Scenariusz: Marta Fortowska
Kostiumy, scenografia, choreografia: Maria Łozińska
Kierownictwo produkcji: Karolina Kaliszuk, Bartłomiej Miernik
Występują: Dima Cherkaskyi, Agnieszka Reimus Knežević, Zuzanna Kuźmińska, Joanna Olejniczak, Nikola Palej, Malwina Świstoń
W spektaklu wykorzystano utwory: Cycolina – Mydełko Fa (tekst i muzyka: Andrzej Waldemar Korzyński oraz Mikołaj Christian Korzyński), Gooral & Mazowsze – Krakowiaczek
11 września, godz. 19
fot. mat. teatru
Siła kobiet
CODZIENNE RYTUAŁY PRZETRWANIA / BARBARA PRĄDZYŃSKA
Twórczynie wysłuchały doświadczeń i mądrości starszych kobiet, skracają dystans pokoleniowy i zapraszają do bezpośredniej, wspólnej obecności w przestrzeni społecznej i kulturalnej. To wszystko próba znalezienia balansu w świecie zorientowanym na kult młodości, wypierającym temat przemijania oraz dowiedzenia się jak radzą sobie starsze kobiety, często samotne, niezamożne, schorowane, niezauważane przez większość
Jest to międzypokoleniowe spotkanie kobiet wywołane chęcią i potrzebą rozmowy. Wysłuchania doświadczeń i mądrości starszych kobiet przez młode, skrócenia dystansu pokoleniowego oraz bezpośredniej, wspólnej obecności w przestrzeni społecznej i kulturalnej. Znalezienia balansu w świecie zorientowanym na kult młodości, wypierającym temat przemijania oraz dowiedzenia się jak radzą sobie starsze kobiety, często samotne, niezamożne, schorowane, niezauważane przez większość? Skąd czerpią swoją siłę życiową?
Spektakl bazuje na szeregu wywiadów przeprowadzonych przed pandemią z seniorkami poznańskiej Wildy na temat ich codzienności tzn. konkretnych czynności składających się na życie, zorganizowanych w czasie i przestrzeni, a także towarzyszących im myślach i uczuciach. Refleksje te wzbogacone zostały o rozmowy na temat czasu pandemii, w którym wykluczenie starszych osób drastycznie się pogłębiło. Podczas pracy and spektaklem fizyczne spotkanie ze starszymi kobietami stało się niemożliwe, zatem o bohaterkach opowiadać zaczęły młode dziewczyny.
Obsada:
Scenariusz i reżyseria: Barbara Prądzyńska
Udział aktorski: Magdalena Banachowicz, Małgorzata Kawula, Dominika Konieczna, Marta Mendel, Lidia Święszkowska, Izabela Zielińska
Scenografia: Izabela Kolka
Muzyka: Hubert Wińczyk
Wideo: Izabela Kolka, Ewelina Piguła
Obsługa techniczna: Przemysław Bembnista
Rozmowy: Barbara, Katarzyna, Magdalena, Izabela, Dominika, Marta, Małgorzata, Lidia oraz p. Halina, p. Jadwiga, p. Władysława, p. Kazimiera, p. Janina, p. Helena, p. Irena, p. Bożena, p. Zofia, p. Wanda, p. Leonida, p. Lidia, p. Danuta, p. Łucja, p. Dorota, p. Mieczysława, p. Grażyna, p. Janina, p. Iwona, p. Jola, p. Bernardeta i in.
W spektaklu wykorzystano piosenkę Haliny Kunickiej „Gwiazda miłości”.
25 września, godz. 19