O Polakach odnoszących sukcesy za granicą pisałam na łamach TEMI już wielokrotnie. Teraz mam przyjemność rozmawiać z Patrycją Zając, założycielką angielsko-polskiego teatru z siedzibą w Edynburgu. Z chęcią opowiedziała o dzieleniu życia między dwoma krajami, najnowszej produkcji teatralnej w reżyserii tarnowskiego twórcy Łukasza Fijała i różnicach w pracy artystycznej w Polsce i Wielkiej Brytanii.

Najpierw opowiedz, jak znalazłaś się na Wyspach i kiedy narodził się pomysł założenia własnego teatru The Mirro, of Stage / Lustro SCENY?

Na Wyspy trafiłam w wyniku splotu różnych wydarzeń w życiu osobistym. Był rok 2013, kiedy zaczęłam pracę jako nauczyciel teatru dzieci i młodzieży w polskim centrum kultury w Edynburgu. Na pewno nie od razu myślałam o swoim kawałku teatralnej podłogi, ale fakt, pomysł zakiełkował w mojej głowie dość szybko. Z czasem zaczęłam uzupełniać moje kwalifikacje aktorskie w języku angielskim, odchodząc jednocześnie od pracy tylko w modelu teatru młodzieżowego. To był też moment, kiedy LS/ MOS przestało być teatralną grupą i stało się statutowym theatre company. Zaczęliśmy współpracę z dorosłymi zawodowymi aktorami, polsko- i anglojęzycznymi, oraz gościnnymi reżyserami z Polski i Wielkiej Brytanii. Naszym pierwszym spektaklem była dwujęzyczna miniatura Dziady II Fragmenty - Forefathers Eve II Excerpts - wystawiona podczas Nocy Burnsa „Robert Burns and the Romantics: Songs and Stories of the Supernatural" zorganizowanej przez Scottish Polish Cultural Association. Kilka miesięcy później rozbudowaliśmy ją do większej formy scenicznej, z obsadą z sześciu krajów i wystawiliśmy z powodzeniem w Edynburskim Assembly Theatre, w ramach Polish Heritage Days 2018..

Czym różni się tworzenie teatru w Wielkiej Brytanii w Polsce?