Sześć najlepszych teatralnych realizacji polskiej klasyki, rozmowy z twórcami, koncerty oraz program edukacyjny dla młodzieży - to wszystko czeka na widzów 46. Opolskich Konfrontacji Teatralnych, będących finałem VII Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”. Festiwal rozpocznie się 27 maja wieczorem i potrwa do 5 czerwca, kiedy poznamy laureatów Konkursu.
Podczas przeglądu pokazane zostanie sześć tytułów: „Balladyna” w reżyserii Konrada Dworakowskiego z Opolskiego Teatru Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki w Opolu, dwa spektakle z Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie: „Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale” (reż. Cezary Tomaszewski) oraz „Dziady” (reż. Maja Kleczewska), „Kurka wodna albo urojenie” w reżyserii Igora Gorzkowskiego z Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, „Lalka” w reżyserii Radosława Rychcika z Teatru im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie oraz „Lilla Weneda” w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego z Teatru Wybrzeże w Gdańsku.
Wyboru najlepszych spektakli polskiej klasyki z 2021 roku, spośród 35 zgłoszonych do Konkursu przedstawień, dokonała Komisja Artystyczna w składzie: Patryk Kencki (przewodniczący), Ewa Konstancja Bułhak, Zenon Butkiewicz, Tadeusz Kornaś, Beata Popczyk-Szczęsna, Karol Suszczyński, Maryla Zielińska.
– VII Konkurs na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa” dowiódł żywotności kanonicznych pozycji polskiego dramatu. – mówi przewodniczący Komisji, Patryk Kencki. – Mickiewiczowskie „Dziady” wystawione przez Maję Kleczewską w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego okazały się dziełem niezwykle rezonującym. „Balladyna” Słowackiego przygotowana przez Konrada Dworakowskiego w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora ukazała po raz kolejny swą sceniczną atrakcyjność, a „Lilla Weneda”, której inscenizacji podjął się w Teatrze Wybrzeże Grzegorz Wiśniewski, dowiodła, z jak wielką mocą potrafi dziś jeszcze przemawiać dramat romantyczny.
Jak dodaje, nie zabraknie również interpretacji zaskakujących. – Zaskoczeniem dla widzów oglądających w Opolu finałowe przedstawienia będzie z pewnością sceniczna interpretacja „Cudu mniemanego” Wojciecha Bogusławskiego, który w przewrotny sposób odczytał w Teatrze Słowackiego Cezary Tomaszewski. Podobnie zaskakująca może się wydać „Kurka wodna” czyli oparty na tekstach Witkacego spektakl Polskiego Teatru Tańca wyreżyserowany przez Igora Gorzkowskiego. Z kolei „Lalka”, którą według Bolesława Prusa przygotował w gnieźnieńskim Teatrze im. Aleksandra Fredry Radosław Rychcik, to przedstawienie dowodzące, jakiego potencjału dramatycznego można doszukać się w powieści.
Podczas przeglądu zaproszone spektakle powalczą o Nagrodę Główną im. Wojciecha Bogusławskiego – przyznawaną teatrom z przeznaczeniem na przygotowanie kolejnej klasycznej premiery – oraz inne nagrody regulaminowe, m.in. za reżyserię, scenografię czy muzykę. Laureatów wyłoni Jury, w którego skład weszli: aktor Andrzej Mastalerz, teatrolożka Małgorzata Piekutowa, reżyser Jacek Raginis-Królikiewicz, teatrolożka Agnieszka Wójtowicz oraz reżyser Michał Zadara.
Wśród festiwalowych wydarzeń nie zabraknie również różnorodnych wydarzeń towarzyszących. Po każdym pokazie w foyer teatru będą odbywać się rozmowy z twórcami i aktorami prezentowanych tytułów. Dodatkowo wśród atrakcji znajdą się koncerty takich zespołów jak Jarecki, Ala Zastary czy Jucho. Zaplanowano również warsztaty wokół przedstawień, wykład „O języku klasyki we współczesnym teatrze polskim”, rozmowę o „kulisach klasyki”, a także wprowadzenia do spektakli, które będą odbywać się 45 min. przed prezentacjami. Centrum Edukacji Kulturalnej przygotowało także specjalną ofertę dla szkół i uczelni pt. „Plan lekcji_klasycznie”. Festiwal wzbogaci także cykl warsztatów dla rodzin z dziećmi.
---------------------------------
Konkurs „Klasyka Żywa” organizowany jest przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego główny cel to zwiększenie obecności polskich tekstów klasycznych w repertuarach współczesnych teatrów oraz wzmacnianie zainteresowania nimi dzisiejszych twórców i odbiorców teatru, a także przywracanie do repertuaru wartościowych dzieł dramatu polskiego, zapomnianych lub rzadko wystawianych.