Artyści i twórcy, których nie ma już wśród nas. Odeszli w mijającym roku.
Ludwik Flaszen (4.06.1930 - 24.10.2020)
Współpracownik Jerzego Grotowskiego, współtwórca Teatru Laboratorium, tłumacz z rosyjskiego i francuskiego, recenzent.
Wojnę
spędził w ZSRR, studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W
latach 50. prowadził w „Życiu Literackim” swój „Notatnik szalonego
recenzenta”, narażając się władzom partyjnym krytykowaniem
schematyczności literatury socrealizmu i sposobu rozliczania stalinizmu.
Od 1957 r. pisał recenzje dla „Echa Krakowa”. Był też kierownikiem
literackim Teatru im. Słowackiego w Krakowie. Cały nakład jego
debiutanckiej książki „Głowa i mur” (1957) został zniszczony przez
cenzurę.
W 1959 r. wspólnie z Grotowskim założył w Opolu Teatr 13
Rzędów, późniejszy Teatr Laboratorium. Do najsłynniejszych przedstawień
zespołu należały: „Dziady”, „Kordian”, „Akropolis”, „Tragiczna historia
doktora Fausta”, „Książę Niezłomny” i „Apocalypsis cum figuris”.
„Nie
wystawiali sztuk. Nie robili teatru. Wspólnie z widzami odprawiali
ceremoniał teatralny, który był prowokacją, magicznym obrzędem, liturgią
i bluźnierstwem, a zarazem częścią jakiejś drogi duchowej” – napisał
Tadeusz Sobolewski.
W latach 1980-82 Flaszen był dyrektorem
Teatru Laboratorium i pełnił funkcję wewnętrznego krytyka – regularnie
komentował przedstawienia, pisał też dłuższe, syntetyczne omówienia. Był
współtwórcą doktryny teatralnej Teatru, stworzył termin „teatr ubogi”.
Od
1984 r. mieszkał w Paryżu. Prowadził staże teatralne i reżyserował,
współpracował także z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego i
miesięcznikiem „Odra”.