"Moja droga artystyczna jest podróżą w stronę teatru coraz bardziej esencjalnego, nagiego i bliskiego życiu. Jak w spotkaniu z ludźmi, dla których sztuka nie jest wyuczonym zawodem, ale doświadczeniem fundamentalnym, niezbędnym do przetrwania. Dla nich twórczość artystyczna nie jest pracą, ale koniecznością życia. Dlatego w swoim zespole chcę konfrontować zawodowych aktorów, którzy od dawna nam towarzyszą z ludźmi, dla których sztuka jest jedyną racją bycia, ich tożsamością i całym ich życiem..." O teatrze Pippa Delbona nie sposób pisać w oderwaniu od jego życia. Splata się z nim nierozerwalnie. Droga artystyczna Delbona nie jest świadomie wytyczoną trasą, ale właśnie podróżą w nieznane, ciągłym poszukiwaniem. Patrząc na nią z boku, wydaje się nawet ciągiem przypadków i spotkań z ludźmi, którzy dołączyli do zespołu i z czasem stali się znakiem rozpoznawczym jego teatru. Delbono nie miał nigdy zamiaru pracować z wariatami, wyk