Początkowo Teatr Telewizji grał na żywo. Wyczyny aktorów utrwalano w koszmarnym technicznie systemie telerekordingu, czyli po prostu filmowano obraz z ekranu telewizora. Później zaczęto emitować sztuki uprzednio zarejestrowane i zmontowane. Niektóre wzbogacano o fragmenty kręcone w plenerze - pisze Jacek Szczerba w Gazecie Wyborczej, dodatku Gazeta Telewizyjna.

Teatr Telewizji ogarnął praktycznie całą klasykę światową, począwszy od Szekspira - Wajda zrobił "Makbeta" (1969), z Tadeuszem Łomnickim i Magdaleną Zawadzką, a Andrzej Chrzanowski "Otella" (1984) z Danielem Olbrychskim w roli tytułowej, z Joanną Pacułą jako Desdemoną i Piotrem Fronczewskim jako Jagonem - a skończywszy na "Czarodziejskiej górze" Tomasza Manna, z której Tomasz Zygadło wykroił spektakl "Wielki Peeperkorn" (1989) z Jerzym Kamasem w roli tytułowej i Krzysztofem Tyńcem jako Hansem Castorpem. Premiery odbywały się w poniedziałki. Poprzedzały je przedmowy wprowadzające, w których brylował zwłaszcza krytyk teatralny Stefan Treugutt. Pokazano ponad cztery tysiące spektakli. W 1999 r. wybrano spośród nich tzw. Złotą Setkę, która ukazała się na płytach DVD. Jako pierwsze 6 listopada 1953 r. zagrano "Okno w lesie" Eugeniusza Ryssa i Leonida Rachmanowa (melodramat o radzieckich partyzantach na tyłach wojsk hitlerowskich) w reżyserii