Łukasz Maciejewski, krytyk teatralny, Szkoła Filmowa w Łodzi:

„TEATR DLA MNIE TO... drzewo (kora, gałęzie, liście). Zmienność w trwałości”. 

fot. Filip Szkopiński

Komentarze moderatora projektu/akcji (Zbyszek Dramat): 

1. Teatr to takie miejsce, do którego wchodzić nie trzeba, ale jak już się wejdzie, to się nie wyjdzie. I tak też jest z Łukaszem Maciejewskim, który poprzez metaforę drzewa pięknie oplata świat kina i teatru. I niech tak Jego obecność w tych sferach kultury trwa i się rozwija jak liście drzewa na wiosnę. 

2. „Myślę, że tak naprawdę chciałabym być drzewem. Drzewo na szczęście nie jest istotą tak kruchą jak człowiek. Niestraszne mu pory roku. Nie lęka się byle wichury. Drzewo istnieje dla siebie samego –  nikt nie jest mu potrzebny, za nikim nie tęskni. Chciałabym być pięknym drzewem, mieć długie gałęzie, sięgające do jasnego, czystego nieba. Mieć mnóstwo liści igrających zwiewnie na majowym wietrze. I mieć korzenie. Silne, mocno rozrośnięte korzenie, ukryte głęboko pod ziemią. Być drzewem, którego nie można przesadzić, a które i ściąć niełatwo”. | Roma Ligocka, „Czułość i obojętność”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2009.