Nowy rok Teatr Osterwy rozpocznie komediowo - spektaklem "Czego nie widać" w reż. Marcina Sławińskiego. Następnie zaprezentuje "Norę" (reż. Kuba Kowalski), "Damę kameliową"(reż. Jędrzej Piaskowski) i "Opowieść o naszym wniebowstąpieniu" (reż. Przemysław Gąsiorowicz). Styczeń zakończy premierą spektaklu "Jestem lekka jak rzęsa wiatru..." w reż. Klaudii Hartung-Wójciak.
fot. mat. teatru
O spektaklu „jestem lekka jak rzęsa wiatru. pienię się. jestem piana”
Reżyseria i dramaturgia: Klaudia Hartung-Wójciak
Muzyka: Piotr Peszat
Scenografia: Wiktoria Walendzik
Kostiumy: Hanka Podraza
Reżyseria światła: Jędrzej Jęcikowski
Przygotowanie wokalne: Bartosz Lisik
Obsada: Justyna Janowska, Jowita Stępniak, Maciej Grubich, Michał Czyż
„jestem lekka jak rzęsa wiatru. pienię się. jestem piana” to melodramatyczny rytuał w archiwum; przywracanie głosów, ciał, dźwięków oraz obrazów XIX, XX i XXI-wiecznych miłosnych performansów.
Jak zagrać miłość, kto może grać miłość i jakie miłości chcemy widzieć na scenie teraz? Czy aktorki naiwne, heroiny i amantki to dzisiejsze lamparcice pijące sałery? Czy raczej typy kobiece, które nigdy nie istniały lub już nie istnieją, ale niepokojąco nas nawiedzają? Jak wyrażały miłość bez opamiętania, jak najmniejszym poruszeniem rzęsy wywoływały największe poruszenia serc, dlaczego musiały umierać i mdleć wielokrotnie? Czy warto rzeźbić wizerunki Lidii Zamkow i Janiny Martini w pianie? Dlaczego od końca lat 70. kobiety sukcesywnie znikają
z repertuaru Teatru im. J. Osterwy w Lublinie i jego historii?
Między badaniem a fantazjowaniem odnajdujemy inne historie teatru i kobiecego, odzyskując to, co dotychczas odrzucane: melodramatyczne, intuicyjne, żenujące, cielesne, abiektalne, naiwne, histeryczne, emocjonalne, campowe. Przejmując kategorie kulturowo i gatunkowo przypisywane „kobiecemu” podążamy niedocenianymi ścieżkami emancypacji i performansu.
Scenariusz spektaklu powstał na podstawie materiałów archiwalnych Teatru im. J. Osterwy, dramatu oraz libretta Adriany Lecouvreur, a także skryptów z improwizacji zespołu i młodzieżowej grupy warsztatowej.
Reżyseria
Klaudia Hartung-Wójciak – dramaturżka, reżyserka teatralna.
Wyreżyserowała spektakle takie jak:
• „Manat. Romans podwodny” (Komuna Warszawa, wrzesień 2019),
• „Chinka” (TR Warszawa, czerwiec 2018),
• „Dziki” na podstawie Symfonii Wiosennej Benjamina Brittena (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, październik 2018, nagrodzony w ramach konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej 2019),
• „Szukając Romea” (Teatr Bagatela, kwiecień 2018, Festiwal Szekspirowski 2018, MALTA Festiwal 2019),
• „Tkacze. Historia jak z życia wzięta, a przez to bardzo smutna” na podstawie Tkaczy Gerharta Hauptmanna (PWST Kraków, 2016; Łaźnia Nowa, 2017), nagrodzonego w ramach Forum Młodej Reżyserii 2016 (nagroda Stowarzyszenia ZAiKS, Nagroda Debiut TR).
Współautorka i reżyserka instalacji performatywnej „Przedwiośnie. Ćwiczenia
z wyobraźni historycznej” (Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie, 2017); autorka instalacji „Maszyny choreograficznej na aturii i mimozy wstydliwe” (PWST Kraków); współautorka i reżyserka instalacji „Kartoteka rozrzucona 2.016” (Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2016).
Dramaturżka przy spektaklach m.in.:
• „Paria. Opera egzotyczna” (CSW Warszawa, 2018),
• „Cezary idzie na wojnę” (reż. C. Tomaszewski, Komuna Warszawa, 2017);
• „Gdyby Pina nie paliła, to by żyła” (reż. C. Tomaszewski, Teatr im.
J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2017).
Reżyserka czytań performatywnych (m.in. MALTA Festiwal, „Klasyka żywa”). Laureatka Konkursu im. J. Dormana 2018, stypendystka Miasta Krakowa 2018, rezydentka Komuny Warszawa 2019.
Nagrody
2016 / Kraków – VI Forum Młodej Reżyserii – Nurt OFF – nagroda za reżyserię spektaklu „Tkacze – Historia jak z życia wzięta, a przez to bardzo smutna”
za stworzenie polifonicznego widowiska teatralnego o bardzo aktualnej wymowie
2016 / Kraków – VI Forum Młodej Reżyserii – Nurt OFF – Nagroda Dyrektora TR Warszawa Grzegorza Jarzyny „Debiut w TR”
2021 / Koszalin – 12. Koszalińskie Konfrontacje Młodych M-teatr – Grand Prix za spektakl „Manat. Romans podwodny”
Scenografia
Wiktoria Walendzik (ur. 1994 r. w Łodzi) zajmuje się instalacją, rzeźbą
i rysunkiem. Absolwentka kierunku sztuka mediów Akademii Sztuki w Szczecinie. Finalistka konkursów Fundacji Grey House, Project Room 2019 CSW Zamek Ujazdowski oraz Artystyczna Podróż Hestii. Uczestniczka wystaw indywidualnych i zbiorowych, m.in. w Gdańskiej Galerii Miejskiej, BWA Warszawa, Galerii Szarej w Katowicach, w Instytucie Polskim w Berlinie.
Muzyka
Piotr Peszat – urodzony w 1990 r. kompozytor i artysta dźwiękowy. Jego działalność artystyczna łączy elementy muzyki instrumentalnej, elektronicznej, multimediów i performansu. Jednym z jego najistotniejszych osiągnięć artystycznych jest wygrana w międzynarodowym konkursie Roche Young Commissions, w którym członkowie Jury zamówili u niego utwór na orkiestrę symfoniczną, który został wykonany podczas 77. Festiwalu w Lucernie w 2015 roku.
Jego utwory były prezentowane podczas wielu koncertów i festiwali, min.: MFMW „Warszawska Jesień”, Ung Nordisk Musik Festival, Musica Polonica Nova, Musica Electronica Nova, Darmstadt Ferienkurse Für Neue Musik, Donaueschinger Musiktage, Festiwal Audio Art, Sacrum Profanum czy Ultraschall Festival.
Współpracował z zespołami, takimi jak: ensemble MusikFabrik, Klangforum Wien, Ensemble Recherche, Ensemble Modern, Ensemble Recherche, Scenatet Ensemble, Lucerne Festival Academy Orchestra czy Orkiestra Akademii Beethovenowskiej.
Obsada
Justyna Janowska – absolwentka Wydziału Aktorskiego krakowskiej PWST, zagrała Stellę w spektaklu dyplomowym „Tramwaj zwany pożądaniem” w reż. Iwony Kempy, debiutowała w 2017 r. na deskach Teatr im. A. Fredry rolą Niny w spektaklu „Mewa” w reż. Marii Spiss. Na scenie Teatru J. Osterwy po raz pierwszy zagrała w 2018 r. „Braciach Grimm dla dorosłych” w reż. Remigiusza Brzyka, od tego roku jest też etatową aktorką teatru. Ponadto zagrała Violę/Sebastiana w spektaklu „Wieczór trzech króli” w reż. Ł. Kosa, uczennicę w spektaklu „Kowboje” w reż. Anny Smolar, Blanche w „Tramwaju zwanym pożądaniem” w reż. Kuby Kowalskiego, Justynę Orzelską w „Nad Niemnem” w reż. Jędrzeja Piaskowskiego.
Maciej Grubich – jest absolwentem Wydziału Aktorskiego krakowskiej PWST. Grał w spektaklach dyplomowych: „Księżniczka na opak wywrócona” (reż. R. Brzyk) oraz „Opowieści Lasku Wiedeńskiego” (reż. M. Kotański). Podczas 6. Forum Młodej Reżyserii zagrał w wyróżnionych przez jury „Oczyszczonych”
(reż. G. Jaremko). Rolą Gustawa debiutuje na deskach Teatru STU. Niedawno zakończył zdjęcia do filmu produkcji argentyńsko-polskiej pt. „El ultimo traje”.
Z Teatrem im. Osterwy związany od 2018 roku, gdzie zadebiutował rolą Wierszynina w spektaklu „Trzy siostry” w reż. Jędrzeja Piaskowskiego, zagrał również tytułowego Świętoszka w spektaklu w reż. R. Brzyka, dyrektora w „Kowbojach” w reż. Anny Smolar oraz Janka Bohatyrowicza w spektaklu „Nad Niemnem” w rez. J. Piaskowskiego.
Michał Czyż – student na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. 11.10.2019 r. – Premiera spektaklu dyplomowego „Święta Joanna” w reżyserii Moniki Strzępki. 11.01.2020 r. – Premiera spektaklu dyplomowego „Studium o Hamlecie” w reżyserii Radka Stępnia. W roku 2020 rozpoczął pracę etatową w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie i 28.06.2020 zadebiutował w spektaklu „Nad Niemnem, czyli obrazy z czasów pozytywizmu” w reżyserii Jędrzeja Piaskowskiego, w Teatrze Osterwy zagrał również w „Psim sercu” w reż. Igora Gorzkowskiego.
Jowita Stępniak – absolwentka Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (2016) oraz Produkcji Medialnej na UMCS w Lublinie (2019). Przez 11 lat należała do Zespołu Tańca Współczesnego „ADA”. Dwukrotnie brała udział w cyklach szkoleniowych z Malou Airaudo, choreografką zespołu Tanztheater Wuppertal Pina Bausch. Zagrała jedną z głównych ról w krótkometrażowym filmie „Napis” w reż. J. Szymańskiej, oraz epizody w serialach „Na Wspólnej”, „Hotel 52”, „Singielka”, „Lekarze na start”, „Na dobre i na złe”. Od 2016 roku jest w zespole Teatru im. J. Osterwy w Lublinie.