„Idziemy po skarb” to jedna z serii opowieści o przygodach Misia i Tygryska, stworzona przez Janoscha – urodzonego w Polsce niemieckiego pisarza i ilustratora. Jego książki, cieszące się międzynarodową popularnością, są znane z ciepła, humoru i zawierają ważne życiowe lekcje. Premiera nowej wersji przedstawienia w reżyserii Ireneusza Maciejewskiego (spektakl był już wystawiany w Teatrze Andersena w 2006 r.) odbędzie się w sobotę, 17 lutego.

fot. Tomasz Tylus/mat. teatru

Fabuła „Idziemy po skarb” skupia się na przygodach Misia i Tygryska, którzy wyruszają na poszukiwanie skarbu, pragnąc osiągnąć bogactwo. Po serii przygód i rozczarowań, bohaterowie wracają do domu, uświadamiając sobie, że prawdziwe bogactwo tkwi w ich przyjaźni, domu i prostych radościach życia.

Przedstawienie „Idziemy po skarb” jest skierowane głównie do najmłodszych widzów. Charakteryzuje się wartką akcją, brakiem przemocy, humorystycznymi dialogami i sytuacjami, które dostarczają radości widzom w każdym wieku.

Prapremiera przedstawienia miała miejsce w 2006 roku w Teatrze im. H. Ch. Andersena w Lublinie, spotykając się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności. Obecna odsłona przedstawienia, pod kierownictwem tego samego reżysera Ireneusza Maciejewskiego i autora muzyki Wojciecha Waglewskiego, zostanie wzbogacona o oprawę scenograficzną autorstwa Barbary Guzik oraz dodatkowe piosenki skomponowane przez Sambora Dudzińskiego.

Reżyser Ireneusz Maciejewski, który ma na swoim koncie realizacje innych dzieł Janoscha, takich jak „Dzień dobry świnko” w Teatrze Baj Pomorski w Toruniu oraz „Ach, jak cudowna jest Panama” w Białostockim Teatrze Lalek, teraz wraca do Teatru Andersena w Lublinie. Znany z prapremiery spektaklu „Kto chciałby rozśmieszyć poczciwego Nosorożca” autorstwa Leszka Kołakowskiego w 2008 roku, Maciejewski prezentuje nową inscenizację, która wyróżnia się integracją elementów lalkowego teatru, teatru ruchu oraz teatru muzycznego. Ta wyjątkowa mieszanka różnych form wyrazu artystycznego została zaprojektowana tak, by przypaść do gustu zarówno najmłodszym widzom, jak i dorosłym, tworząc uniwersalny, familijny spektakl.