No to zamknęli. Uniwersytety, przedszkola i teatry. Odwołali, przesunęli, zawiesili. Dyskusje, konferencje, debaty, spotkania, wystawy. Znaleźliśmy się w trybie przymusowego, dziwnego odpoczynku, który oczywiście nie dla wszystkich oznacza to samo - pisze Kornelia Sobczak w miesięczniku Dialog.

Najbardziej i w pierwszym rzędzie ucierpią ci, którzy zawsze cierpią najbardziej i w pierwszym rzędzie: ubodzy, prekariusze, obarczeni pracą opiekuńczą, ci, którzy nie mają luksusu etatu i zasiłku z ZUS, komfortu wydania kilkuset złotych na nianię, wizytę u prywatnego specjalisty (żeby nie tułać się po SORach i przychodniach), stabilnego Internetu umożliwiającego zdalną pracę, i tak dalej. O trudnej sytuacji prekarnych pracowników kultury pisze na gorąco Piotr Morawski. Kryzysowa sytuacja wywołana epidemią wirusa obnaża wszystkie niesprawiedliwości neoliberalnego systemu gospodarczego, słabego państwa, kulejących instytucji publicznych. Powiedzmy sobie wprost: obnaża okrucieństwo globalnego kapitalizmu i promowanych przez niego stylów życia. Od kapitalizmu otrzymaliśmy w prezencie wirusa (którego źródłem jest, jak zauważają Peter Singer i Paola Cavalieri, okrucieństwo wobec zwierząt), epidemię (której rozprzestrzenianiu się - jak pisze Be