fot. mat. wydawcy
Nowy, podwójny numer „Didaskaliów. Gazety Teatralnej” otwiera blok zatytułowany „Taniec jako maszyna pamięci”. Agata Chałupnik pisze o pochodzącym z Argentyny tangu, jego nieoczywistych polsko-żydowskich powiązaniach z historią pierwszej połowy XX wieku. Joanna Szymajda natomiast umiejscawia afrykański taniec współczesny w kontekście dekolonizacyjnym, afirmacyjnym i emancypacyjnym.
Kolejny dział, „Nowa kobieta”, zawiera artykuł Katarzyny Osińskiej. Autorka analizuje napisaną w 1926 roku sztukę „Chcę mieć dziecko!” Siergieja Trietjakowa, która porusza temat klasowości, proletariatu oraz eugeniki; autorka zastanawia się, czy badany dramat miał charakter krytyczny czy propagandowy.
W dziale poświęconym feedbackowi znajduje się przeprowadzony przez Martę Bryś wywiad z kolektywem InSzPer oraz druga część artykułu Miry Mańki. Tym razem autorka pisze o feedbackowej „skrzynce z narzędziami” – zbiorze metod i technik, z których mogą korzystać osoby twórcze chcące posługiwać się w swojej pracy feedbackiem.
Następny blok dotyczy dostępności edukacji artystycznej, a w nim dwie rozmowy przeprowadzone przez Monikę Kwaśniewską. Pierwsza, o zawodzie i tożsamości aktora oraz edukacji teatralnej, z zespołem Teatru 21 i osobami aktorskimi z nim współpracującymi; druga z Zoją Mikotovą i Veroniką Broulíkovą, które wykładają w Studiu Dramatu Edukacyjnego dla Osób Głuchych na Wydziale Teatralnym Akademii Muzycznej i Teatralnej w Brnie.
W bloku „Ciała sprawcze” Wiktoria Krzywonos w artykule „Anorektyczki jako homo nekroperformerki. Afektywno sprawcze podmiotki” rozpatruje anoreksję w kategoriach performansu kulturowego. Natomiast Bartosz Dołotko pisze o spektaklu dyplomowym Kingi Chudobińskiej-Zdunik „Ból” w Akademii Teatralnej im. Zelwerowicza w Warszawie, który stanowi swoiste archiwum biologicznych, cielesnych procesów związanych z chorobą artystki.
Kolejny dział poświęcony jest francusko-urugwajskiemu artyście Sergiowi Blanco. Kamila Łapicka objaśnia jego strategię artystyczną, czyli autofikcję (która w skrócie oznacza skrzyżowanie autentycznych przeżyć autora z opowieścią fikcyjną) i tłumaczy jego esej „Ja nie jestem mną”.
W dziale zatytułowanym „Komiks na scenie” Zofia Dąbrowska pisze o scenicznych adaptacjach „Tytusa, Romka i A’tomka”, „Kajka i Kokosza”, „Stasia i Złej Nogi” i „Spider-Mana”.
Na część poświęconą choreografiom składają się recenzje Agaty Skrzypek („VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA” Dominiki Knapik) i Katarzyny Niedurny („Imperial” Pawła Sakowicza), a także dwa wywiady. Ida Ślęzak i Piotr Morawski rozmawiają z Anką Herbut, Oskarem Malinowskim, Hanną Raszewską-Kursą, Katarzyną Słobodą i Marią Stokłosą na temat pisania o tańcu. Zuzanna Berendt i Anna Majewska z kolei dyskutują z Alicją Berejowską, Sonią Nieśpiałowską, Ulą Zerek i Karoliną Wycisk o produkcji teatralnej.
W dziale „Repertuar” Wiktoria Tabak pisze o spektaklach powstałych w ramach pierwszej edycji Sceny Nowe Sytuacje w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, które redefiniują pojęcie „spektaklu teatralnego”: „Wiarołomna” w reżyserii Hany Umedy, „Grunwald. Rekonstrukcja” w reżyserii Eweliny Węgiel i Anny Mazurek oraz „Dotyk za dotyk. Dansing” w choreografii Katarzyny Sikory. O tym ostatnim spektaklu z Michałem Buszewiczem (współautorem projektu) i Katarzyną Sikorą rozmawia Witold Mrozek. Małgorzata Budzowska recenzuje „Dobrze ułożonego młodzieńca” z Teatru Nowego w Łodzi, Piotr Morawski pisze o dwóch solowych performansach Centrum Sztuki Włączającej i Teatru 21 w Warszawie: „Nie jestem rośliną. Strumień świadomości” Aleksandry Skotarek (w reż. Justyny Wielgus) oraz „To nie ja skradłem show” Daniela Kotowskiego. Mateusz Chaberski pisze o „Germinalu” w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego, Zuzanna Berendt o „Trąbce do słuchania” w reżyserii Weroniki Szczawińskiej, Zofia Kowalska o „Żywocie i śmierci pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia” w reżyserii Łukasza Kosa, Magdalena Rewerenda o „Woyzecku” w reżyserii Zdenki Pszczołowskiej, Stanisław Godlewski o „niemęskim” w reżyserii Darii Kubisiak, Wiktoria Wojas o „Sztuce kochania” w reżyserii Miry Mańki, a Weronika Nagawiecka o „Głośniej się nie da” w reżyserii Michała Buszewicza.
W bloku „Festiwale” Anna Pawlik relacjonuje „Szczeliny. Kobiety w sztukach performatywnych” we Wrocławiu, a Bartosz Cudak International Theater Online Festival „Theatre and Its Others”.
Na dział „Zagranica” składają się teksty Natalii Jakubowej (relacja z feministycznego festiwalu Female Peace Palace w monachijskim teatrze Kammerspiele) oraz Marii Magdaleny Ożarowskiej (recenzja „Dramy” w reżyserii Constanzy Macras z Volksbühne w Berlinie).
Część „Teatr w książkach” obejmuje tekst Katarzyny Fazan o trzytomowym dziele „Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku” pod redakcją Doroty Buchwald i Dariusza Kosińskiego oraz „Noty o książkach”.
Od 2020 roku numery „Didaskaliów. Gazety Teatralnej” publikowane są tylko w Internecie: www.didaskalia.pl. Dostęp do wszystkich artykułów jest bezpłatny.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.