Numer 161 „Didaskaliów” rozpoczynamy blokiem poświęconym argentyńskiej artystce Loli Arias. Paweł Sztarbowski w artykule Lola Arias: Pozostać w fikcji, by przekroczyć fikcję opisuje jej twórczość z perspektywy zainteresowania pamięcią indywidualną i zbiorową oraz pokazuje charakterystyczną dla niej strategię nakładania się na siebie rzeczywistości i fikcji w celu projekcji nowej wizji przyszłości. Kolejny tekst to wspomnienie Aljoschy Begricha z procesu tworzenia spektaklu Atlas komunizmu. Opowieść o Arias i jej języku teatralnym dramaturg przefiltrowuje przez własną pamięć i subiektywne doświadczenia, twierdząc, że: „twórczość Loli Arias to zawsze poszukiwanie samego siebie”. Blok uzupełniają dwa wywiady z artystką: Oddać się na służbę konkretnej historii Pawła Sztarbowskiego i Próbowanie przyszłości Tomasza Kireńczuka oraz zapis doświadczeń Klaudii Hartung-Wójciak, Darii Kubisiak i Karoliny Szczypek wynikających ze spotkań z Lolą Arias w ramach warsztatów Laboratorium Nowego Teatru (Po warsztatach). Blok „#MeToo” rozpoczyna artykuł „Naszym światem włada nieczułość”, w którym Agata Adamiecka-Sitek analizuje transformacyjny potencjał ruchu #MeToo i odsłania systemowy wymiar przemocy zakodowany w znormalizowanych praktykach i relacjach polskiego teatru. Prześlepione potencjalności: #MeToo i możliwość zmianyZuzanny Berendt i Anny Majewskiej to polemika z esejem Doroty Sajewskiej Przemoc, obsceniczność i powtórzenie, który ukazał się w grudniowym numerze „Didaskaliów”. Polemika to nie „polemika” Krzysztofa Bielawskiego to z kolei dalsza część uruchomionego w poprzednim numerze wątku przemocy w Ośrodku Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Autor analizuje Oświadczenie Leszka Kolankiewicza oraz komentarz Marcina Kościelniaka pod tytułem Stanowisko. Przeciw-historia. Bielawskiemu odpowiada Marcin Kościelniak. Trzy kolejne działy to „Jewreinow”, „Witkacy” i „Kumiodori”. W pierwszym z nich Katarzyna Osińska w tekście Wyjść z teatru i w nim pozostać omawia twórczość Nikołaja Jewreinowa i zastanawia się, czy rzeczywiście, jak sugeruje Erika Fischer-Lichte, artysta ten wyprzedził swoją epokę. Drugi zawiera tekst Sary Kurowskiej Nowe formy w dramaturgii Witkacego i wynikające stąd spory, w którym autorka analizuje „rozmowy istotne” Witkacego w kategorii performatywności. W artykule Kumiodori – teatr królestwa Riukiu Szymon Gredżuk i Sylwia Dobkowska opisują unikatowe widowisko, które powstało na początku XVIII wieku na wyspie Okinawa. Blok „Laboratorium Nowego Teatru” otwiera rozmowa Bartosza Cudaka z Tomaszem Kireńczukiem Okres przejściowy: między szkołą a instytucją poświęcona realizowanemu przez Teatr Nowy Proxima projektowi wsparcia młodych artystów sztuk performatywnych. Trzy kolejne teksty tego działu to recenzje spektakli zrealizowanych w ramach tego projektu: Robotnica albo 27 omdleń klasy robotniczej Darii Kubisiak (recenzuje Jakub Papuczys), VHS – Visual Homemade Stories Klaudii Hartung-Wójciak (recenzuje Zuzanna Berendt), Spektakl dyplomowy, czyli kilka piosenek o przemocy w teatrze autorstwa Karoliny Szczypek, Magdaleny Dębickiej, Andrzeja Błażewicza, Pawła Sablika i Wojciecha Jastrzębskiego (recenzuje Monika Kwaśniewska). Blok „Repertuar” otwiera tekst Maryli Zielińskiej analizujący cztery spektakle oparte na Matce Joannie od Aniołów Jarosława Iwaszkiewicza i Burzy Williama Szekspira (Matka Joanna od Aniołów w reż. Wojciecha Farugi, Wyspa w reż. Piotra Cieplaka, Der Szturem. Cwiszyn/ Burza. Pomiędzy w reż. Damiana Josefa Necia, 2020: Burza Grzegorza Jarzyny). Następny tekst, Idy Ślęzak, dotyczy dwóch performansów o tematyce feministycznej, wpisujących się w ruch Ogólnopolskiego Strajku Kobiet i jego poszukiwanie wspólnoty: Let’s Make Noise, Sisters! Zorki Wollny oraz Dwelling in possibilities Nataszy Gerlach. Dalej mamy okazję przeczytać artykuł Hanny Księżniakiewicz analizujący spektakl Teatru Lalek Arlekin Rutka w reż. Karoliny Maciejaszek. Kolejny tekst, napisany przez Magdę Piekarską, dotyczy spektakli Cudowne i pożyteczne. O seksie w reż. Martyny Majewskiej oraz Pani Bovary w reż. Macieja Podstawnego. Ewa Hevelke wprowadza nas w świat Astrid Lindgren i jej twórczego testamentu przy okazji spektaklu Ronja, córka zbójnika w Teatrze Powszechnym w Warszawie wyreżyserowanego przez Annę Ilczuk. Ostatnim artykułem w tym dziale jest tekst Wiktorii Tabak, która przygląda się opowiadającemu o rodzinie nieheteronormatywnej serialowi podcastowemu Familia w reżyserii Jakuba Skrzywanka. Kolejny blok tematyczny poświęcony jest Boskiej Komedii. Agata Skrzypek pisze o festiwalowych premierach (AgonDominiki Knapik, Bezpieczne miejsce Tomasza Fryzła, Powrót do Reims Katarzyny Kalwat, Bieguni Michała Zadary), a Izabela Zawadzka o Autobiografii na wszelki wypadek Michała Buszewicza. W dziale „Taniec” Maciej Guzy recenzuje Same same & different Agaty Maszkiewicz,a Urszula Pysyk analizuje dwa spektakle pokazywane w ramach Clash! International Festival (Orīgī 420People oraz Find the love in the dark Polskiego Teatru Tańca). Na dział „Festiwale” składają się teksty Julii Niedziejko o 60. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych i Katarzyny Niedurny o 24. Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Dla Dzieci i Młodzieży Korczak Dzisiaj. W „Zagranicy” znalazły się: napisane przez Jana Karowa omówienie spektaklu grupy Gob Squad Show Me A Good Time oraz relacja Weroniki Łucyk z polsko-japońskiego projektu Dom-bieg-dom w reż. Katarzyny Pastuszak. „Teatr w książkach” otwiera napisane przez Marylę Zielińską omówienie książki Jerzy Jarocki. Głosy, wspomnienia, wywiady pod red. Beaty Guczalskiej. Dalej Agnieszka Marszałek przygląda się pracy Natalii Jakubowej Irena Solskaja. Briemia nieobycznosti [Irena Solska. Brzemię niezwykłości]. Numer zamykają noty o książkach: Performans pod red. Joanny Zielińskiej, Brzmienie Holocaustu. O reprezentacjach Zagłady w sztuce radiowej Joanny Bachury-Wojtasik i Elizy Matusiak, Kultury i krajobrazy pamięci pod red. Marka Dziewierskiego i Bożeny Pactwy oraz Meddah – turecki teatr jednego aktora Agnieszki Ayşen Kaim.

Od 2020 roku numery „Didaskaliów” publikowane są tylko w internecie: www.didaskalia.pl. Dostęp jest bezpłatny.

Redakcja „Didaskaliów”