Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach ujawnia plany repertuarowe na sezon 2022/2023

Wolne ciała
PRAPREMIERA: 27 sierpnia 2022

Koncept i choreografia: Marta Ziółek
Kreacja i performance: Dominika Kimaty, Karolina Kraczkowska, Oskar Malinowski, Aleksandra Osowicz, Gieorgij Puchalski, Anna Szopa, Robert Wasiewicz
Perkusja: Bruno Jasieński
Muzyka: Lubomir Grzelak
Reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
Wizualizacje, rysunki: Rafał Dominik
Kostiumy: Marta Szypulska
Konsultacje: Agata Bargiel, Andrzej Woźniak
Asystent choreografki: Stanisław Bulder
Kierownictwo produkcji: Alicja Berejowska

Ci, którzy boją się wolnych ciał, za pomocą regulacji praw seksualnych i reprodukcyjnych próbują poddawać je dyscyplinie. Żeby je odzyskać, odkryć formy celebrowania jego mocy i artykułowanie potrzeb oraz odnaleźć cielesny język oporu, najlepiej wprowadzić je w ruch.

(„Panie władzo, to są tylko tańce")

„Wolne ciała" są zainteresowane pulsującym ciałem, które kreuje tymczasowe wspólnoty, wychodzi na ulice i jest w środku zdarzeń. Ciało, jako miejsce fizyczno-emocjonalnej manifestacji, w którym spotykają się siły polityczne. Nie boi się ono zabrać stanowiska, zgłosić sprzeciwu.

Choreografka i performerka Marta Ziółek postrzega taniec nie tylko jako przestrzeń indywidualnej manifestacji ciał, ale jako kolektywne działanie, które może stać się narzędziem transformacji i zmiany społecznej. W swoich choreografiach tworzy hybrydowe formy, w których przemieszcza się od rebelianckich gestów kultury ulicznej do sztuki wysokiej.

Spektakl Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach powstaje w ramach projektu „POSZERZANIE POLA – CHOREOGRAFIA W NOWYM TEATRZE” edycja III

Kuratorka programu: Joanna Leśnierowska

Współrealizatorzy projektu: Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, Nowy Teatr w Warszawie, Teatr Łaźnia Nowa, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia

4. Kielecki Międzynarodowy Festiwal Teatralny
27 września – 13 października 2022

FESTeFan 
PREMIERA: 16 października 2022

Kolektyw aktorski: Anna Antoniewicz, Dagna Dywicka, Ewelina Gronowska, Mateusz Bernacik, Bartłomiej Cabaj, Wojciech Niemczyk, Andrzej Plata
Opracowanie muzyczne: Marek Lewoc i Paweł Lewoc

Zakręcony FESTeFAN jest odpowiedzią na potrzeby zmęczonych pracą, nudą i inflacją kielczan. Nie poddawaj się, choć…jesteś w Kielcach. Oglądanie kabaretów nie musi być jedyną formą rozrywki, jaka Ci pozostaje. My, aktorzy Teatru Żeromskiego damy Ci więcej! Z nami nie czeka Cię powaga, ani polityka. Na scenie, gdzie odbędzie się nasze widowisko muzyczne, spotkają się nie tylko Violetta Villas i Maryla Rodowicz. Sam powiesz nam, który szlagier kochasz najbardziej. A, FESTeFan rozsławi Kielce bardziej niż majonez!

Frankenstein
PREMIERA: 29 października 2022

Mary Shelley
Przekład: Maciej Płaza
Reżyseria: Jędrzej Piaskowski
Adaptacja, dramaturgia: Hubert Sulima
Choreografia: Szymon Dobosik
Światło: Monika Stolarska
Scenografia: Anna Maria Karczmarska i Mikołaj Małek
Opracowanie muzyczne/muzyka: Jacek Sotomski
Kostiumy: Rafał Domagała
Obsada: Anna Antoniewicz, Dagna Dywicka, Ewelina Gronowska, Joanna Kasperek, Beata Pszeniczna, Mateusz Bernacik, Bartłomiej Cabaj, Jacek Mąka, Andrzej Plata, Dawid Żłobiński
Inspicjent-sufler: Klaudia Sobura

Rok 1816 zapisał się w historii jako tzw. „rok bez lata”. Na skutek potężnej erupcji wulkanu Tambora w Indonezji nad globem rozpostarła się gigantyczna chmura dymu, która sprawiła, że słońce tego roku w Europie prawie nie zaświeciło. Mrozy i deszcze niszczyły uprawy na polach, zapanował głód, co z kolei wywołało migracje i kryzys uchodźczy na kilku kontynentach. Tymczasem 18-letnia Mary Shelley, jej mąż Percy i kilku znajomych, w tym m.in. Lord Byron spędzali wakacje nad Jeziorem Genewskim. Zamknięci w luksusowej, odludnej willi zabijali czas ogłaszając konkurs na opowiadanie o duchach. Tak powstały: „Wampir” Polidoriego, „Pogrzeb” Byrona i „Frankenstein” Shelley – uznawany za pierwszą powieść fantasy. Jego bohater, bezimienne monstrum, nawiedza naszą kulturę w swych niezliczonych wariacjach i odmianach do dzisiaj. Nie daje nam spokoju wciąż budząc niezrozumienie, strach i konsternację.

W interpretacji Jędrzeja Piaskowskiego i Huberta Sulimy „Frankenstein” staje się portalem do innej rzeczywistości, punktem wyjścia do przyjrzenia się człowiekowi w zetknięciu ze zjawiskami niezwykłymi, „nie z tego świata” oraz rodzącymi się w związku z tym, niedostępnymi na co dzień pragnieniami, pytaniami czy energiami. Wracamy do nich chętniej w momentach niepewności, kryzysów – takich jak śmierć bliskich – które zwracają naszą uwagę ku sprawom nieobejmowalnym codzienną logiką, wykraczającym poza to, co obiektywne i racjonalne.

Punktem wyjścia dla twórców przedstawienia jest moment śmierci matki – doświadczenie fundamentalne zarówno dla autorki powieści, jak i jej bohaterów, ale też dla każdej i każdego z nas. Doświadczenie, po przejściu którego nic nie jest już takie, jak wcześniej.

Romantyczny most Mickiewicz-Eminescu,
PREMIERA: 1 października w Jassach (Rumunia), 11 listopada w Kielcach

Reżyseria: Tanja Miletić Oručević, Radu Ghilas,
Kostiumy: Kornelia Dzikowska
Video mapping: Andrei Cozlac
Obsada: Răzvan Conțu, Livia Iorga, Dumitru Georgescu, Daniel Namiotko (gościnnie), Łukasz Pruchniewicz, Oana Sandu, Zuzanna Wierzbińska, Aneta Wirzinkiewicz

Projekt pod roboczym tytułem „Romantyczny most – Mickiewicz i Eminescu” jest realizowany w ramach programu Instytutu Adama Mickiewicza „44 X Mickiewicz”. Jego celem jest promocja twórczości polskiego wieszcza za granicą. Po raz pierwszy przygotowujemy wspólny spektakl z Teatrem Narodowym „Vasile Alecsandri” w Jassach, w Rumunii.

Materiałem tekstowym, oprócz „Ballad i romansów” Adama Mickiewicza jest poezja rumuńskiego poety romantycznego Mihaila Eminescu. Chcemy zbadać oblicza romantyzmy w naszych dwóch kulturach. Jednym z tematów wspólnego procesu twórczego będzie pytanie o stosunek współczesnego człowieka do estetyki romantyzmu, a szczególnie do pojęcia miłości romantycznej. Na ile możemy rozumieć te historyczne wartości estetyczne i uczynić ich źródłem refleksję o naszej współczesnej emocjonalności? Drugim ważnym tematem jest artystyczna i teatralna komunikacja międzykulturowa – „zamieniamy się poetami”, aktorzy rumuńscy będą recytować Mickiewicza w przekładzie rumuńskim, a aktorzy polscy Eminescu w przekładzie polskim. Czy nasze kultury teatralne są bliskie czy odległe? Ile w ogóle wiemy o sobie nawzajem? Czy uda nam się zbudować most spójności scenicznej i wielokulturowej?

Projekt realizowany w ramach Programu Instytutu Adama Mickiewicza „44 x Mickiewicz”.

Projekt jest współorganizowany przez Instytut Adama Mickiewicza, portal culture.pl, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach oraz Teatr Narodowy w Jassach.

Teatrul National „Vasile Alescandri” Iasi (Jassy) jest najstarszym teatrem narodowym i jedną z najbardziej prestiżowych instytucji teatralnych w Rumunii.

Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję,
PRAPREMIERA: 20 stycznia w Krakowie, 28 stycznia w Kielcach

Adaptacja i reżyseria: Mateusz Pakuła
Scenografia i kostiumy: Justyna Elminowska
Muzyka: Zuzanna Skolias, Antonis Skolias, Marcin Pakuła
Światło: Paulina Góral
Video: Olga Balowska
Obsada: Andrzej Plata, Wojciech Niemczyk, Jan Jurkowski, Szymon Mysłakowski, Marcin Pakuła

„To nie jest opowieść o śmierci, to opowieść o umieraniu. Szczera, intymna do granic, groteskowa, brutalna, smutna i okropnie śmieszna. To dziennik umierania ojca, nie książka wspomnieniowa. To historia o rodzinie w sytuacji granicznej. O instytucjach opiekuńczych, które zawalają sprawę. O Kościele, który zawala, służbie zdrowia, która zawala. To opowieść o czułości i bliskości, które zalewa gniew, bezradność, rozpacz i wściekłość. To w końcu krzyk przeciwko nielegalności eutanazji”.
(z opisu wydawcy)

Mateusz Pakuła przeniesie na scenę książkę swojego autorstwa – „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Powieść otrzymała nominację do Odkryć Empiku 2021, Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza oraz Nagrodę ArtRage za 2021 rok.

Koprodukcja: Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie

Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia
PREMIERA: 25 marca 2023

Ishbel Szatrawska
Reżyseria: Łukasz Kos

„Ocalały z Shoah emigrant z Polski przybywa do Stanów Zjednoczonych, by robić karierę w Hollywood. Wygrywa casting zorganizowany przez wytwórnię Metro-Goldwyn-Mayer i dostaje angaż w filmie. Wygląda na to, że ziszcza się amerykański sen. Sprawy jednak komplikują się, gdy przeszłością Hersha zaczynają interesować się agenci FBI. Czy nie jest on przypadkiem uczestnikiem międzynarodowego komunistycznego spisku?”.
(z opisu wydawcy)

Miarka za miarkę
premiera: 27 maja 2023

William Shakespeare
Reżyseria: Dan Jemmett
Scenografia: Dick Bird
Kostiumy: Valérie Crouzet
Reżyseria światła: Damian Pawella
Obsada: Jacek Maka, Dawid Żłobiński, Wiktoria Grabowska, Andrzej Plata, Beata Pszeniczna, Janusz Głogowski, Mateusz Bernacik, Łukasz Pruchniewicz, Anna Antoniewicz

„Miarka za miarkę” to bez wątpienia jedna z najbardziej zagadkowych sztuk Szekspira. „Stary, fantastyczny książę ciemnych zaułków”, jak Vincentia opisuje jeden z pozostałych bohaterów, wydaje się być tak samo winny – jak jego wiedeńscy poddani – w dopuszczeniu do korupcji i upadku miasta, a jego ukradkowe próby narzucenia jakiejś formy moralności mają posmak pewnego rodzaju kapryśności. Jednocześnie Vincentio często może wydawać się niemal wszechwiedzący, jeśli chodzi o kontrolę nad losem swojego ludu i jest odpowiedzialny za jeden z najbardziej zaskakujących monologów Szekspira: „Bądź pewien śmierci…”.

Ze swoim centralnym tematem, jakim jest inwigilacja, spektakl często przywodzi mi na myśl Panopticon, XVIII-wieczny system więzienny wymyślony przez brytyjskiego filozofa Jeremy'ego Benthama. Jego koncept zakładał, że wszyscy więźniowie danej instytucji będą obserwowani przez jednego strażnika, bez wiedzy o tym, że są obserwowani. Architektura Panoptikonu składała się z rotundy, w której centrum znajdowała się izba kontroli. Stamtąd kierownik mógł obserwować więźniów. Przejście religijnego społeczeństwa w stan dekadencji i idąca tu za nią moralna mętność jest kolejnym dominującym tematem sztuki, dlatego wyobrażam sobie rekonfigurację Panopticonu jako peepshow. Obszarem przedstawienia stanie się podłoga peepshow, a za oknami, które wychodzą na półokrągłą przestrzeń, zasiądą Książę i inne postaci. W ten sposób wykonawcy staną się zarówno aktorami, jak i widzami swojego własnego dramatu. Wszyscy będą manipulowani przez stale obecnego Księcia – kierownika peepshow. I chociaż wydaje się, że chciałby on oczyścić swoje społeczeństwo z przestępczości i wyuzdania, które definiują jego istnienie, to jest tworem stworzonym przez siebie samego w porządku świata wyznaczonym przez władzę, hipokryzję i korupcję. - Dan Jemmett, reżyser

Kontynuujemy współpracę z Teatrem Narodowym Islandii

Partnerstwo zostało podjęte, m.in. w nawiązaniu do planowanej w ramach projektu EOG rozszerzonej oferty kulturalno-edukacyjnej. Zespół Teatru Żeromskiego odbył cykl warsztatów na Islandii. Kolejnym etapem będą gościnne pokazy spektakli obu teatrów – zaprezentowanie ich przed nową publicznością i wzajemna wymiana doświadczeń kulturowych. Ceniona przez krytykę dramaturżka Weronika Murek pracuje nad tekstem sztuki eksplorującej temat życia polskich emigrantek na Islandii. Prapremiera spektaklu odbędzie się na początku 2024 roku, na 145-lecie kieleckiej sceny dramatycznej w odnowionym po remoncie zabytkowym gmachu Teatru. Wcześniej, między 6 a 10 czerwca 2023 roku, zaprezentujemy nasz spektakl na scenie narodowej Islandii w Reykjaviku.

6 – 10 czerwca 2023 prezentacja spektaklu w Teatrze Narodowym Islandii w Reykjaviku

„Wspólnie działamy na rzecz Europy zielonej, konkurencyjnej i sprzyjającej integracji społecznej”.

Projekt pn. „Przebudowa zabytkowego Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach na potrzeby zachowania dziedzictwa kulturowego i poszerzenia działalności kulturalno-edukacyjnej” korzysta z dofinansowania o wartości 15, 11 mln zł otrzymanego od Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach funduszy EOG. Celem projektu jest poprawa zarządzania dziedzictwem kulturowym poprzez tworzenie trwałych warunków dla działalności kulturalnej zarówno w ramach ochrony dziedzictwa kulturowego, jak również w zakresie infrastruktury kulturalnej.

31. Plebiscyt Publiczności „O Dziką Różę”
2 czerwca, 11 – 18 czerwca 2023

Doroczna impreza teatralna, podczas której podsumowujemy mijający sezon artystyczny. Przypada zazwyczaj w czerwcu. Publiczność ma możliwość obejrzenia wszystkich premier za symboliczną cenę biletu. W czasie przeglądu widzowie głosują na swoich ulubieńców – aktora, aktorkę i najlepszy, ich zdaniem, spektakl. Do udziału w plebiscycie każdorazowo zapraszane są lokalne redakcje, władze regionu oraz zaprzyjaźnione z Teatrem instytucje. Oni także przyznają swoje nagrody. Bezprecedensowe w skali kraju wydarzenie, z 30-letnią tradycją, kończy uroczysta gala – to wtedy poznajemy laureatów sezonu. Zwieńczeniem imprezy jest koncert popularnego w kraju solisty lub zespołu.