Czego się nawet nie przypuszcza

W 1861 ukazał się dwujęzyczny, polsko-rosyjski druk pod tytułem Powszechne prawidła dla teatru. Pełny tekst, cennego źródła wiedzy o realiach i obyczajach teatralnych połowy XIX w., został przez niżej podpisanego opublikowany w „Pamiętniku Teatralnym” (2008 z. 1-2). Tu dla pouczenia i uciechy proponuję „okruchową” lekturę wyboru najbardziej zajmujących i charakterystycznych fragmentów

O słuchaniu

Mówi się, że głównym narzędziem pracy dramaturga są słowa. Nie tylko te zapisane, ale też wypowiadane. Dramaturg posiada bowiem umiejętność nazywania tego, co widzi – w spontanicznie powstałym materiale ruchowym, w przekształcającym się geście, w relacji między tancerzem/tancerką a potencjalnym widzem/widzką. Ale żeby trafnie nazwać, musi też uważnie słuchać