"Oczekiwanie" w reż. Janusza Łagodzińskiego z Teatru Stara Prochoffnia w Warszawie oraz "Miarka za miarkę" w reż. Anny Augustynowicz z Teatru Powszechnego w Warszawie. Pisze Maciej Stadtmüller z Nowej Siły Krytycznej.

OCZEKIWANIE Janusz Łagodziński pokazał oblicze artysty, narcyza, osoby zakochanej w sobie, a nie w swojej sztuce. Rozpoczyna monologiem więźnia z "Recydywisty" Kurta Vonneguta, żeby przerwać go w połowie i stać się no właśnie, kim? Aktor, wcielający się w rolę aktora? Karkołomne przedsięwzięcie, ale Łagodziński wychodzi obronną ręką. Pokazuje oblicze osoby przekonanej o swojej wielkości, wmawiającej sobie potrzebę istnienia, ale istnienia wielkiego. Łagodziński wykorzystuje wspaniale wszystkie sztuczki konferansjerów, zapowiadaczy wszelkiej maści, naśladuje swojego dyrektora, przedrzeźnia go. Jednocześnie opóźnia spektakl, prosi o wybaczenie, bo właśnie zaraz, za moment, ma przyjechać czołowy reżyser i pierwszy recenzent czołowej gazety. Mają przyjechać właśnie na jego spektakl, specjalnie, żeby go zobaczyć. Ma dostać, dzieli się sekretem z publicznością, rolę w nowym serialu. A wie to od znajomej charakteryzatorki teatru, której