Rocznicowy charakter spektaklu "Głosu czasu" nie zamienił się w okolicznościową laurkę. Powstała niezwykle intrygująca opowieść o mieście i ludziach, którzy się tu urodzili i związali swoje życie z Poznaniem. Spektakl miał swoją premierę w marcu. W niedzielę mogli go obejrzeć poznaniacy - pisze Anna Jarmuż w Polsce Głosie Wielkopolskim.

"Głos" teatralny Przemysław Prasnowski, autor scenariusza i reżyser, uważnie i wnikliwie przeczytał 70 roczników "Głosu Wielkopolskiego". Wybrał z nich momenty ważne, podniosłe i zabawne, oczywiste dla charakteru miasta i nietuzinkowe. Codzienność miesza się tu z odświętnością, kultura wysoka z niską, polityka z gospodarką. Wszystko mielą tryby maszyny drukarskiej, która jest wehikułem czasu, metaforą nieustannie zmieniającej się kalejdoskopowo rzeczywistości. Prasnowski wybierając takie a nie inne wydarzenia z historii opisanych w gazecie, nadał im artystyczny, a zarazem współczesny wydźwięk. Czasami budzi on po latach przerażenie, a czasami śmiech. Reżyser oraz występujący w przedstawieniu m.in. Paweł Malicki i Kuba Kapral są laureatami Medalu Młodej Sztuki, nagrody, którą "Głos" przyznaje od 1974 roku najbardziej twórczym i obiecującym młodym artystom. Głosy publiczności Poznaniacy, którzy obejrzeli w niedzielę spektakl "