Wanda Neumann świętuje 55 lat pracy artystycznej. Serdecznie dziękujemy naszej wieloletniej aktorce za wspólną teatralną pracę - informuje Teatr Wybrzeże.
fot. Tadeusz Link/mat. teatru
„Do każdej roli podchodzi bardzo emocjonalnie i właśnie na emocjach buduje każdą z nich. W każdym spektaklu znajduje dla siebie i swojej postaci uzasadnienie istnienia scenicznego, który staje się „kreacją świata, dotyczy człowieka i jego kondycji”. Dla Wandy Neuman teatr jest bowiem światem, sposobem życia i jego esencją.”
Tak o naszej jubilatce pisała Hanna Dyktyńska. Wanda Neumann debiutowała w Teatrze Wybrzeże rolą Dziewczynki w „Śnie” Felicji Kruszewskiej. Kreacja aktorki została zauważona przez widzów i krytyków otrzymując liczne pozytywne recenzję i nagrody. Neumann kontynuowała karierę grając kilkadziesiąt ról prezentując się przeważnie w repertuarze tragicznym, w dramacie historycznym i współczesnym. Aktorka wystąpiła u takich reżyserów jak Stanisław Hebanowski („Teatr odwiecznej wojny” 1976, „Wujaszek Wania” 1977), Stanisław Różewicz („Dom Bernardy Alba” 1983, „Sztukmistrz z Lublina” 1988), Feliks Falk („Śmierć komiwojażera” 1992), Ryszard Major („Święty Franciszek i Wilk” 1981), Kazimierz Kutz („Już po wszystkim” 1980), Krzysztof Babicki („Wiśniowy sad” 1985, „Biały łabędź” 1986), Marek Okopiński („Portret” 1988), Giovanny Castellanos („Posprzątane” 2006), Krzysztof Nazar („Ryszard III” 2000). Ostatnie role Wandy Neumann na deskach Wybrzeża można było podziwiać w spektaklach w reżyserii Adama Orzechowskiego: w „Ożenku” Gogola (2009), „Willkommen w Zoppottach” Nowaczyńskiego (2011) oraz u Janusza Wiśniewskiego w „Martwych duszach” Gogola (2014).
fot. mat. teatru
Więcej o Wandzie Neumann:
Wanda Neumann urodziła się 24 listopada 1945 roku w wielkopolskim Urbanowie w rodzinie o dużej wrażliwości artystycznej, jej ojciec Leon był poetą. Ukończyła w Poznaniu Liceum Muzyczne, a następnie Wyższą Szkołę Teatralną i Filmową w Łodzi. Po studiach w 1968 roku związała się Teatrem Polskim w Poznaniu, gdzie debiutowała rolą nieszczęśliwej królowej Hiszpanii Elżbiety de Valois. W Poznaniu grała do 1971 roku, ten krótki okres przyniósł jej uznanie widzów, krytyków oraz liczne nagrody. Kolejne sukcesy przyniosła scena Teatru Nowego w Łodzi, na której występowała w latach 1971-1973. Ostatecznie Stanisław Hebanowski w 1973 roku namówił Wandę Neumann i jej męża Wiesława Nowickiego na przybycie do Gdańska.
Wanda Neumann odniosła również znaczące sukcesy na srebrnym ekranie. Jeszcze podczas studiów zadebiutowała w filmie psychologicznym „Julia, Anna, Genowefa” w reżyserii Anny Sokołowskiej z 1967 roku, gdzie zagrała tytułową rolę Anny Wilimskiej. Stanisław Różewicz obsadził aktorkę w dwóch swoich filmach: „Samotności we dwoje” (1968) oraz w „Drzwiach w murze” (1973). Ten psychologiczny film zyskał bardzo pochlebne recenzje, zdobywał nagrody na festiwalach międzynarodowych, a Neumann znalazła się wówczas na okładce "Filmu". Grała równie w „Ciemnej rzece” w reżyserii Sylwestra Szyszko (1973), w filmie wojennym Lecha Lorentowicza „Znicz olimpijski” w filmie historycznym wyreżyserowanym przez Janusza Rybkowskiego „Gniazdo” (1977) zagrała Dobrawę. W ostatnim czasie występowała w popularnych serialach: „Kryminalnych”, „Prawie Agaty”, „Na dobre i na złe”, „Sąsiedzi”, „Na wspólnej”, „Pensjonat pod różą”. Grała również w Teatrze Telewizji i nagrywała spektakle radiowe.
Wanda Neumann razem z mężem, aktorem i poetą Wiesławem Nowickim, prowadziła szereg działań artystycznych poza Teatrem Wybrzeże. W 1977 roku założyli Teatr Publicystyki na Przymorzu. W pierwszym okresie działalności Teatru na Przymorzu zapraszali do współpracy artystów z Trójmiasta. W ciągu przeszło dwudziestoletniej działalności przygotowali 18 premier. Prezentowali je w różnych placówkach kulturalno-oświatowych w Trójmieście oraz na terenie województwa gdańskiego. Realizowali monodramy, spektakle publicystyczne o treści aktualnej, kameralne spektakle poetyckie. W latach 1977 - 1980 wystawiali repertuar dla dorosłych. Od 1980 roku zrezygnowali z publicystyki na rzecz sceny poetyckiej, a od 1983 roku w repertuarze pojawiły się przedstawienia dla dzieci.