Trzy lata to już poważny wiek. A w Garwolinie to już tradycja. W tym roku po raz trzeci Mazowiecki Instytut Kultury, Centrum Sportu i Kultury w Garwolinie oraz Miasto Garwolin zapraszają wszystkich spragnionych teatralnych emocji na Festiwal Saturator Teatralny. Od 10 do 12 września przestrzenią miejską zawładną zespoły teatralne z kraju i zagranicy. W programie – parada ulicami miasta, spektakle dla dzieci, młodzieży i widzów dorosłych oraz inspirujące rodzinne warsztaty ruchowe.

Po zeszłorocznej – z uwagi na warunki pandemiczne nieco okrojonej – jednodniowej formie Festiwal Saturator Teatralny wraca w pełnometrażowej trzeciej już edycji. W weekend od 10 do 12 września przestrzenią Garwolina zawładną muzy teatru. Wydarzenie otworzy parada ulicami miasta. Podczas trzech festiwalowych dni będzie można obejrzeć 14 spektakli. Propozycje dla siebie znajdą widzowie w każdym wieku. Swoje spektakle zaprezentują lokalne grupy teatralne, zespoły z Polski oraz artyści z Ukrainy. Zróżnicowane w charakterze i sięgające po rozmaite środki i sceniczne języki przedstawienia uzupełnią inspirujące rodzinne warsztaty ruchowe.

Piątkowy wieczór 10 września będzie należał do teatrów młodzieżowych. Zobaczymy dwie interpretacje Gombrowiczowskiej „Ferdydurke” w wykonaniu garwolińskiego Teatru Rękawiczka oraz sochaczewskiego Teatru Młodych Twórców Maska. Pierwsza część programu w sobotę 11 września i niedzielę 12 września to spektakle i warsztaty rodzinne w rozmaitym stylu. Będzie można zobaczyć spektakle lalkowe, klaunadę, teatr opowiadaczy i wziąć udział w zajęciach ruchowych. Wystąpią: Teatr Animacji Falkoshow, Teatr Hipopo Pam, Teatr Pinezka i działający w Garwolinie Teatr Mała Rękawiczka, a warsztaty „Kontaktuj z dzieckiem” poprowadzi Magda Brzozowska. 

Popołudnia i wieczory to czas na spektakle dla starszych widzów. Prezentowane przedstawienia – również mocno zróżnicowane w środkach scenicznego wyrazu – swoją treścią i formą zachwycą najbardziej wymagających miłośników sztuki scenicznej. Zagrają: Teatr Warszawskiego Centrum Pantomimy, Teatr Makata, Teatr KTO, Teatr Rozbark i Fundacja Sztuka Ciała. Na finał ukraiński Teatr Woskresinnia zaprezentuje swoją interpretację „Wiśniowego sadu” Czechowa.

Dlaczego Saturator? Ponieważ istotą procesu saturacji jest nasycanie. I tak jak w medycynie saturacja wspomaga wydolność oddechową pacjenta, tak Saturator Teatralny ma za zadanie wspomaganie lokalnego teatralnego „układu krążenia” – nie tylko wśród działaczy grup teatralnych, ale również mieszkających w Garwolinie miłośników teatru, którzy oddaleni są od głównych ośrodków życia teatralnego. Zadaniem Saturatora jest więc nieustanne podsycanie teatralnych apetytów, inspirowanie nowych artystycznych działań i wspieranie lokalnego ruchu scenicznego. Festiwal Saturator to również miejsce twórczego fermentu, wymiany doświadczeń między zawodowymi i niezawodowymi artystami, przestrzeń dobrych teatralnych emocji. 

3. Festiwal Saturator Teatralny

10 – 12 września 2021, Garwolin

10 września (piątek)

18.30 Parada
Skwer im. Marszałka J. Piłsudskiego – ul. Sportowa – ul. Olimpijska – ul. Kościuszki – ul. Nadwodna – Centrum Sportu i Kultury

19.00 Oficjalne otwarcie Saturatora
Sala widowiskowa Centrum Sportu i Kultury, ul. Nadwodna 1

19.10 „FeFerdydurke”
Teatr Młodych Twórców „Maska”
Sala widowiskowa Centrum Sportu i Kultury, ul. Nadwodna 1

Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem "FeFerdydurke" stało się doświadczenie nowej edukacji. Rok temu pomiędzy nauczycielskimi i uczniowskimi „gębami” postawiono ekrany komputerów, które niemal od razu stały się symbolem nowoczesnej szkoły.

Szybko jednak okazało się, że technologie, które miały być nadzieją, stały się nowymi formami opresji, a sama szkoła nadal pozostaje instytucją, która bryluje w różnych formach upupiania. Nie chodzi tylko o relacje nauczyciel-uczeń, uczeń-uczeń, ale też o otoczenie, język, komunikację, konwenans, kicz.

Wiwisekcji szkoły jako miejsca przekształcania i odkształcania osobowości jednostki dokonał Witold Gombrowicz w „Ferdydurke” w 1937 roku. I choć wytykany przez niego formalizm, niedojrzałość, anarchizm młodych, koturnowość starych (…) wciąż zdają się być aktualnymi społecznie zagadnieniami, każde pokolenie ma prawo do swojej gęby.

Teatr Młodych Twórców "Maska" Sochaczew we współpracy z reżyserem Dawidem Żakowskim i dramaturgiem Patrycją Babicką dokonuje kolejnej dekonstrukcji polskiej klasyki literackiej i przygląda się jej aktualności i autentyczności.

Reżyseria: Dawid Żakowski
Dramaturgia: Patrycja Babicka
Muzyka: Kasai
Scenografia: Bonawentura Knake-Zawadzki
Kostiumy: Iva Ostrowska
Choreografia: Ewelina Sobieraj
Reżyseria światła: Tadeusz Perkowski i Paweł Rutkowski
Reżyseria dźwięku: Mateusz Śliwiński
Obsada: Michał Klin – Józio 1, Maciek Feliga – Józio 2, Mateusz Nguyen – Miętus/Tata, Konrad Duplicki – Syfon/Syn, Paula Szewczyk – Profesorka, Daria Dudek – Uczennica prymuska/Mama, Oliwia Białas – Nowoczesna/córka, Zuzia Mikołajczyk – Anty-nowoczesna/córka, Julia Duplicka – Uczennica/córka, Julka Krysztowiak – Uczennica/córka, Anna Dąbkowska – Uczennica/córka, Samanta Dębowska – Uczennica/córka, Matylda Szlacheta – Uczennica/córka, Adam Błaszczyk – uczeń/Kopyrda
Produkcja: Sochaczewskie Centrum Kultury
Koprodukcja: Stowarzyszenie Sztuka Nowa

„Ferdydurke”
Teatr Rękawiczka
Sala widowiskowa Centrum Sportu i Kultury, ul. Nadwodna 1

"Ferdydurke" to spektakl zainspirowany powieścią Gombrowicza, opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, ucieczce przed gębą i o wszechobecnym upupianiu. To krzyk młodzieży przeciwko skostniałej szkole, schematom, stereotypom. Bunt wobec odbieraniu uczniom prawa do własnego zdania, wrażliwości i wolności. To spektakl o dojrzewaniu, o poszukiwaniu własnej formy, uwalnianiu się od wpływu dorosłych. Zagubieni w gąszczu tak wielu gęb, próbujemy odnaleźć swoją twarz, ale czy naprawdę jest ona nasza? Jak być sobą? Czy to w ogóle jest możliwe?

Scenariusz i reżyseria: Izabela Rękawek (na podstawie „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza)
Opracowanie muzyczne i ruch sceniczny: zespół Teatru Rękawiczka
Obsada: Jakub Zalewski, Danuta Piłka, Zuzanna Ziółek, Kacper Wiącek, Jan Dusza, Emmanuela Szykowna, Hanna Pytel, Bożena Szykowna, Julia Nozdryn Płotnicka, Natalia Błażejczyk, Anastasiia Furman, Roksana Skoczylas, Julia Kliczek, Julia Kasandra Cieślak, Piotr Sawicki, Aleksandra Paprocka, Hanna Biernacka, Stanisław Szałas

Po spektaklach rozmowa z twórcami spektakli i aktorami

11 września (sobota)

12.00 „Hej-Ho! Hej-Ha! Orkiestra gra!”
Teatr Animacji Falkoshow
Park przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2
Spektakl rodzinny

Głównymi aktorami spektaklu „Hej-Ho! Hej-Ha! Orkiestra gra!” są instrumenty żywcem wyjęte z orkiestry dętej, tworzące wraz z ich animatorami-widzami harmonię dźwięków oraz kształtów – metalowych krzywizn i połyskliwych powierzchni.

To improwizowana klaunado-pantomimo-orkiestra, która wciągniętym w zabawę przypadkowym widzom oraz oglądającej publiczności pozwala na przekraczanie granicy wstydu i nieśmiałości. Hej, ho!

Rodzaj: spektakl interaktywny
Forma: teatr (dętego) przedmiotu

Czas trwania: 45 min.

Teatr Falkoshow powstał w 2009 roku z inicjatywy Krzysztofa Falkowskiego – aktora i reżysera. Łączy w sobie najlepsze cechy teatru wędrownego, który wychodzi naprzeciw odbiorcy oraz instytucjonalnego, który dba o wysoką jakość artystyczną spektakli. Odwołanie do dobrze znanej kultury współczesnej ułatwia wprowadzenie w świat wartości, obyczajów, legend, ale także inspiruje do zainteresowania się teatrem i sztuką oraz twórczego myślenia. W Teatrze Falkoshow swoje miejsce znalazły unikatowe, rzadko spotykane formy teatru plastycznego: przedstawienia marionetkowe, teatr stolikowy, pacynkowy czy teatr przedmiotu. Wszystkie elementy tych dynamicznych spektakli: interesująca muzyka, zaskakująca scenografia, interakcyjny i pouczający scenariusz oraz przemyślany ruch sceniczny współgrają ze sobą tworząc widowiska niezapomniane zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych!

13.00 „Opowieść o drzewie”
Teatr Hipopo Pam
Park przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2
Spektakl rodzinny

„Opowieść o drzewie” to bajka dźwiękowa dla najmłodszych, w której interesujące treści odnajdą również dorośli widzowie. Ciepła, pełna metafor opowieść o przyjaźni, wzajemnej pomocy, różnorodności niesie ważny przekaz: nie jesteśmy na świecie sami, a wzajemna pomoc i wspólne działanie są potrzebne, aby osiągnąć harmonię i pełnię szczęścia.

Drzewo może być bardzo, bardzo duże, lub też całkiem małe. Jedno jest pewne, życie każdego, nawet największego drzewa zaczyna się od maleńkiego nasionka. Nasza opowieść również zaczyna się od nasionka, które miało szczęście, ponieważ upadło do małego zagłębienia w bardzo żyznej ziemi. Posłuchajcie co było dalej.

„Opowieść o drzewie” jest bajką dźwiękową, w której muzyka tworzy nastrój i tło dla słów. Twórcy przywołują dźwięki lasu zachęcając widzów do wspólnego działania – wydawania dźwięków lub wykonywania prostych ruchów.

Pomysł i realizacja: Kasia Stefanowicz, Michał Marecki
Muzyka: Michał Marecki

Czas trwania: 45 min.

Teatr Hipopo Pam swoimi spektaklami nawiązuje do wielowiekowej tradycji opowiadania historii. Chętnie sięga do opowieści związanych ze światem przyrody, szukając jego połączeń ze światem ludzi. Tłem, a często głównym bohaterem narracji są dźwięki, wydobywane zarówno z instrumentów elektronicznych jak również w sposób nietradycyjny z innych instrumentów, bądź przedmiotów. Teatr zadebiutował w 2021 roku spektaklem dźwiękowym „Opowieść o drzewie”.

Hipopo Pam tworzą:

Kasia Stefanowicz – performerka, choreografka, instruktorka tańca oraz zajęć metodą E. E. Gordona, łącząca w swoich pracach działania ruchowe z dźwiękiem. Ma w swojej artystycznej biografii współpracę między innymi z OPT Gardzienice, Teatrem Akt, Teatrem NN, Fundacją Strefa WolnoSłowa, Teatrem Powszechnym, Teatrem Makata.

Michał Marecki – muzyk, kompozytor, producent, wirtuoz brzmień, od wielu lat kolekcjonujący dźwięki instrumentów analogowych z duszą. Współpracujący między innymi z zespołami: T. Love, Sidney Polak, Mamadou & Sama Yoon, Leepeck.

14.00 „Kontaktuj z dzieckiem” – warsztaty
Magda Brzozowska
Park przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2
Warsztaty rodzinne

Warsztat „Kontaktuj z dzieckiem” to czas i przestrzeń stworzona na wzajemne porozumienie dzieci i dorosłych. To wspólne działania ruchowe oparte na spontanicznej zabawie, improwizacji z elementami kontakt improwizacji.

Będziemy wspólnie skakać, turlać się i upadać. Podczas zajęć jest duża swoboda ćwiczeń i ich formy, podejmowana przez uczestników w zależności od ich gotowości. Tworzymy przestrzeń na wzajemne porozumienie przez ruch. Dzięki zabawie i zadaniom będziemy odkrywać różne sposoby kreowania otaczającej nas przestrzeni oraz możliwości wpływania na nią.

Dzieci i rodzice mają możliwość rozwinięcia nowej formy komunikacji poprzez pracę z ciałem i kontaktem fizycznym. Stwarzamy przestrzeń do budowania i pogłębienia więzi rodzinnej za pomocą naszego ciała. Dzieci usprawniają swoje zdolności ruchowe, swoją motorykę i pewność siebie. Rodzice rozwijają zaufanie do dzieci i do samych siebie. Dzięki improwizacji odkrywamy świat intuicyjnie. Przez kontakt fizyczny, ruch i dotyk. Rozwijamy inwencję twórczą, wyobraźnię, chęć eksperymentowania, dzielenia się własnymi emocjami. Nie ograniczamy się do powtarzania, naśladowania, a uczymy współtworzenia.

„Kontaktuj z dzieckiem” to rozwój nie tylko motoryczny, a także zabawa, spontaniczność, dialog poprzez ruch i nasze ciało.

Na spotkanie w ruchu zapraszamy rodziców z dziećmi w przedziale wiekowym:

I grupa - dorośli z dziećmi 3-6 lat
II grupa - dorośli z dziećmi 7-11 lat

Liczba miejsc ograniczona - 10 -11 „kocyków” / par w każdej grupie.

Dodatkowe informacje:

Percepcja zmysłowa poprzez dotyk jest podstawą sensorycznego poznawania naszego środowiska i otoczenia. Jako dzieci robiliśmy to naturalnie, natomiast kiedy wkraczamy w dorosłość zapominamy o poznawaniu za pomocą naszego dotyku i ciała.

• Rodzice i dzieci rozwijają głębszą formę komunikacji między sobą, która daje dużo radości poprzez wspólny ruch, pracę z ciałem oraz fizyczny kontakt

• Dzieci usprawniają swoje zdolności ruchowe i swoją pewność siebie, natomiast rodzice budują zaufanie do dzieci i siebie

• Dzieci uczą się samodzielności i rozwijają niezależnego ducha, a rodzice uczą się z nimi współpracować na równi, z bezwarunkowym wsparciem

• Dorośli mają szansę na chwilę zapomnieć o zasadach, troskach i dać się ponieść w wir zabawy.

Rozwój motoryczny jest bardzo ważny dla dzieci, który również stymuluję pracę i rozwój mózgu. Ruch jest to również jedna z największych ich potrzeb w danym okresie rozwoju. Swobodne doświadczanie ruchu w otoczeniu rodzica oraz zamiana „ról” podczas ćwiczeń daje dziecku poczucie sprawczości. Poczucie odpowiedzialności za „zadanie”, pełna akceptacja oraz traktowanie na równi z dorosłym dodatkowo wspiera poczucie własnej wartości dziecka.

Dzieci mają przyzwolenie do nie podążania za wskazanym ćwiczeniem lub wykonanie je na własny sposób we współpracy z rodzicem. Rodzic i dziecko samemu mogą znaleźć rozwiązanie na swoją formę komunikacji. Kontakt fizyczny między rodzicami a dziećmi bardzo wpływa na rozwój więzi oraz ich relacji, dlatego większość czasu spędzamy w bliskim kontakcie. Ćwiczenia zbudowane są na dotyku, masażu, przytulaniu i zabawie. Doświadczanie i pozwolenie na upadek jest najlepszą formą uczenia się. Sprawdzanie swoich możliwości i przełożenie ich na przyszłość. Pozwalamy dziecku na doświadczanie wszystkiego chroniąc je w minimalny sposób.

Pracujemy z Metodą Ruchu Rozwijającego opracowana przez Weronikę Sherborne. Wykorzystuje ona mowę ciała do porozumienia niewerbalnego. Rozwija świadomość własnego ciała i otoczenia, pobudza sferę motoryczną. Stymuluje rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka. Rozwój sfery emocjonalno-społecznej oraz świadomości samego siebie i innych za pomocą ruchu.

Improwizacja i improwizacja kontaktowa jest naturalna. Dzieci odkrywają świat intuicyjnie, przez kontakt fizyczny, ruch, dotyk. Improwizacja rozwija inwencję twórczą, wyobraźnię, chęć eksperymentowania, dzielenia się własnymi emocjami. Nie ograniczamy się do powtarzania, naśladowania, a uczymy współtworzenia.

Magdalena Brzozowska – od narodzin córki zainteresowana jestem naturalnym i swobodnym rozwojem motorycznym oraz emocjonalno-społecznym człowieka. W jaki sposób i co wpływa na to jak postrzegamy świat i otoczenie w przyszłości.

Zdobywając doświadczenie w różnych technikach tańca, poszukuję odpowiedzi na źródło ruchu, jako narzędzie komunikacji międzyludzkiej. Związana od ośmiu lat z improwizacją i kontakt improwizacją, eksploruję autentyczność i naturalność w ciele. Pracując z wyobrażeniami, bazuję i polegam na świadomości ciała i umysłu.

Performerka, edukatorka, instruktorka i mama. Absolwentka Uniwersytetu Londyńskiego – Birckbeck, Performance Studies w Wielkiej Brytanii. Dyplomowana instruktorka tańca i trenerka personalna uznana przez Polską Akademię Sportu w Warszawie.

Doświadczenie i praktykę taneczną kształtowała jako tancerka grup międzynarodowych oraz na festiwalach i warsztatach m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Izraelu oraz Polsce. Autorka i tancerka spektakli improwizowanych. Koordynator projektów dla dzieci w Fundacji Artystycznej PERFORM. Nauczycielka 11tej edycji Festiwalu Kontakt Improwizacji Warsaw Flow, Laboratorium Kontakt Improwizacji dla dzieci i dorosłych – „Kreowanie ciałem, kształtowanie ruchem”. Stypendystka projektu „Kontaktuj z dzieckiem – Kultura w sieci” w roku 2020. Założycielka projektu „Kontaktuj z dzieckiem”, wraz z córką prowadzi spotkania oraz warsztaty ruchowe zachęcające dzieci i dorosłych do wspólnej zabawy poprzez ruch i taniec. Prowadząca i pomysłodawczyni projektu „Zobaczmy się”.

Doświadczenie oraz praktykę taneczną kształtowała na międzynarodowych festiwalach i warsztatach m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech oraz Izraelu. Uczestniczyła w wielu konwencjach i spektaklach na scenie krajowej i międzynarodowej takich jak, „Move it show” - Olympia Kensington , „Collabo” – Teatr Stradford Circus, Wielka Brytania. „(Nie)poważnie kobiece” – Mazowiecki Instytut Kultury, Warszawa, „Projekt Performatywny dla tancerzy” z choreografami Keith’em Hennessy i Iloną Kenova - Warsaw Flow Festival. Autorski spektakl improwizowany we współpracy z muzykiem intuicyjnym i perkusistą – Piotrem Dąbrowskim - „Wir powietrza”.

Maja Brzozowska – Radosna i pełna energii ośmiolatka, która uwielbia ruch i przekraczanie swoich barier. Zawsze chętna do wspólnych „turlańców”, harców, podskoków i fikołków. W wolnej chwili między skokiem z kanapy na łóżko chętnie zaplecie bransoletkę lub uszyje pacynkę.

17.00 „EK(O)STYNKCJA” – finał site-specific
Teatr Rękawiczka
Miejsce – informacja przed wydarzeniem na stronie internetowej

Jednym z najbardziej palących problemów współczesnego świata jest katastrofa ekologiczna, która rozpatrywana jest na wielu poziomach, m.in. poprzez masowe wymieranie gatunków. Naukowcy przyjęli (tzw. Czerwona Lista IUCN), że aby gatunek uznać za zagrożony musi być spełniony jeden z pięciu warunków dotyczących m.in. redukcji populacji, zasięgu występowania czy prawdopodobieństwa wymarcia w ciągu następnych 5 generacji lub 20 lat. Z tych 5 kryteriów spełniamy jako gatunek już trzy – ostrzega epidemiolożka, Shanna Swan.

„EK(O)STYNKCJA” to wynik projektu site-specific, przeprowadzonego w tym roku z młodzieżą w Garwolinie. Warsztaty w rmach projektu oscylowały wokół tematów ekologii, życia na ziemi, perspektyw na przyszłość. Bo to właśnie młodzi ludzi muszą coś zmienić aby uratować tą planetę aby uratować siebie na poziomie psychicznym i fizycznym.

Warsztaty prowadziła Paulina Święcańska – choreografka, performerka i animatorka kultury. Tworząc spektakl uczestnicy używali technik improwizacji, kontakt improwizacji, zadań choreograficznych. Szeroko zakrojony problem ekstynkcji gatunków był tylko punktem wyjścia w pracy nad spektaklem, ale to uczestnicy warsztatów, w procesie dyskusji, wymiany pomysłów, myśli i odczuć oraz wzajemnych inspiracji wybrali konkretną ścieżkę eksploracji tematu.

Paulina Święcańska – choreografka, performerka, animatorka kultury, prezes Fundacji Artystycznej PERFORM oraz firmy Art of Living. Absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia na wydziale rytmiki, Uniwersytetu Zielonogórskiego studiów I stopnia na kierunku Animacja Kultury i Sportu. Pedagog Instruktor Tańca Współczesnego uznany przez Narodowe Centrum Kultury. Absolwentka Wyższej Szkoły Psychologii Społecznej w Warszawie studia II stopnia na kierunku kulturoznawstwo oraz kinetografii R. Labana w Instytucie Choreologii w Poznaniu. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku menadżer kultury oraz Uniwersytetu Łódzkiego – produkcja teatralna. Obecnie studiuje zarządzanie projektami w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Certyfikowany instruktor animal flow i pilates. Indywidualnie pracuje również z oddechem i świadomością ciała.

Doświadczenie i praktykę zawodową zdobywała również na międzynarodowych festiwalach i coachingach w całej Europie, a także w Izraelu, Brazylii, Indiach, Rosji, Turcji, Australii, Indonezji, USA i Japonii. Jako choreografka do tej pory stworzyła ponad 30 choreografii i projektów edukacyjnych m.in. ,,Motyle 2046”, ,,Doskonała para”, ,,Surogaci”, „ENEMY”, „EXIT” które były pokazywane m.in na polskich i zagranicznych festiwalach.

Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kilkukrotnie otrzymała dofinansowanie z Narodowego Instytut Muzyki i Tańca na indywidualny rozwój zawodowy – w roku 2021 na szkolenie Body-Mind Centering® w Niemczech.

Obecnie współtworzy Fundację Artystyczną PERFORM www.perform.org.pl

Wieloletnie i kompleksowe projekty fundacji to m.in. Międzynarodowy Festiwal Tańca Warsaw Ci Flow www.polandcontactfestiwal.com oraz Centrum Sztuki Tańca w Warszawie a od 2020 roku Centralna Scena Tańca w Warszawie realizowana we współpracy z Mazowieckim Instytutem Kultury. Fundacja wydała także sześć publikacji naukowych, w których w trzech Paulina Świecańska była jedną z redaktorek.

18.30 „Once”
Teatr Warszawskiego Centrum Pantomimy
Sala widowiskowa Centrum Sportu i Kultury, ul. Nadwodna 1

Tak więc narodziła się opowieść...To po prostu musiało się zdarzyć. Dwoje ludzi zakochało się w sobie. Czując miłość, świat się przebudził lecz Ona i On poczuli się w tym świecie uwięzieni. Odlecieli więc na kieszonkowej komecie, wznosząc się wyżej i wyżej wprost do gwiazd. Ona ześlizgnęła się, a kiedy on chwycił ją za rękę, zniknęła w jego dłoni... Zasnęli, a każde z nich bało się obudzić to drugie i tylko szeptali sobie sny nawzajem. Od tej chwili ta opowieść wiedzie nas poprzez śmiech i łzy... od niezdarnego Amora, przez eleganckiego szatana, wymagającą śmierć aż do nieznanego końca.

„Pewnego razu...” jest dedykowane wiecznemu dziecku żyjącemu w każdym z nas.

Spektakl „Once” przez wiele lat znajdował się w repertuarze rosyjskiego teatru Derevo Antona Adasinskiego, wystawiany w wielu miejscach świata zdobywał dużą liczbę nagród i wyróżnień. Dzięki współpracy Warszawskiego Centrum Pantomimy i Derevo Laboratorium, założyciel i lider rosyjskiego teatru Anton Adasinskyi po raz pierwszy w kilkudziesięcioletniej historii zespołu, zdecydował się zrealizować ten spektakl z aktorami innego teatru, wybierając warszawską pantomimę. Jest to eksperyment, który jak wierzymy sprawi, że ta piękna opowieść zagości na długo w sercach polskich widzów.

Scenariusz, reżyseria: Anton Adasinsky i Derevo Laboratorium
Scenografia: Maxim Isaey
Opracowanie muzyczne: Andey Sizintsev & Dmitry Abramov
Światła: Igor Formin / Jędrzej Skajster
Dźwięk: Mateusz Kacprzak
Obsada: Paulina Staniaszek, Ewelina Grzechnik, Maciej Jan Kraśniewski, Wojciech Rotowski, Bartłomiej Ostapczuk

Czas trwania: 80 min.

Aktorzy wykreowali na scenie piękną baśń o miłości, tyleż nieszczęśliwej, co niecącej nadzieję, jak to światełko latarni morskiej z obrazka, wiszącego na scenie. Połączyli prostotę z wyrafinowaniem, liryczne tony z upodobaniem do zabawy...

Umiejętne wykorzystanie klownady, tradycji dell'arte i sceny lirycznej, warsztatowa biegłość wykonania, porywająca kreacja Bartłomieja Ostapczuka i wysokiej próby praca całego zespołu dały w rezultacie widowisko pełne wdzięku, przywracające teatrowi i widzom blask magicznego scenariusza "Once".

Tomasz Miłkowski, „Dziennik Trybuna”, 2019

20.00 „Wesele”
Teatr Makata
Mały parking przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2

To spektakl zainspirowany badaniami terenowymi, przeprowadzonymi przez Stowarzyszenie Teatr Makata i zespół Swoją Drogą w różnych regionach Polski, Ukrainy i Słowacji. Dramaturgia spektaklu oparta jest na obrzędzie weselnym – towarzyszących mu pieśniach, tańcach i zwyczajach. Wychodzi jednak poza prostą rekonstrukcję obrzędu i staje się uniwersalną opowieścią o kobiecie i mężczyźnie.

Spektakl ma formę podroży, której akty rozgrywają się w kolejnych odsłonach. Wesele to forma otwarta, w której widz staje się częścią widowiska, podążając w orszaku – uczestniczy w śpiewach, tańcach, zabawach stając się gościem weselnym. „Wesele” bada tematykę rytualnego połączenia kobiety i mężczyzny, oparte jest na tradycyjnych motywach muzycznych i strukturze rytuału przejścia, ubarwionej szczyptą ironii, absurdu i kiczu. Dotyka wielu płaszczyzn życia współczesnego człowieka, jako metafora współczesnego świata, wciąż podzielonego na tych dobrych i tych złych.

Spektakl był prezentowany na festiwalach, m.in.: Sztuka Ulicy w Warszawie, MALTA w Poznaniu, FETA w Gdańsku, Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Ulicznych w Krakowie, WISŁOSTRADZIE w Warszawie, Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Dionizje w Ciechanowie, a także za granicą: na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Złoty Lew w Lwowie reprezentował Polskę podczas obchodów Roku Polskiego w Wilnie, podczas Wasser Fest w Berlinie, Halle (Niemcy), na Festiwalu „FUSION” (Niemcy) w Budapeszcie na Dniach Kultury Polskiej, itp.

Reżyseria: Wiktor Wiktorczyk
Lalki i kostiumy: Ilona Szurkoska
Konsultacja choreograficzna: Dariusz Lech
Oprawa muzyczna: zespół Swoją Drogą – Robert Lipka, Jakub Borysiak, Maciej Kierzkowski
Obsada: Renata Szupiluk, Monika Maliszewka-Lis, Karolina Sakowicz, Katarzyna Stefanowicz, Sylwia Zdunkiewicz, Artur Żebrowski, Artur Lis, Juliusz Dziękiewicz

Teatr MAKATA powstał w 1995 roku. Od początku istnienia grupa skoncentrowana jest na badaniu granic teatru, budując swoje spektakle w przestrzeniach eksperymentalnych, takich jak plenery miejskie i wiejskie, fabryki, zamki, przestrzenie miejskie, nie stroniąc od form sytuujących się na pograniczu teatru, jak happening i sztuki wizualne. Teatr większość swoich spektakli łączy z żywym tłem muzycznym. Współpracował dotychczas m.in. z artystami i zespołami takimi jak: Mazzoll, Kinior, Tymon Tranzistors, Makaruk, Zespół Swoją Drogą, Sebastian Maliszewski (Kochankowie Gwiezdnych Przestrzeni), Zespół Strych, Alek Korecki, Samuel Redlin (Park Nordycki), Marek Stępień, Robert Usewicz i innymi. Teatr koncentruje swoją pracę na rytuale i jego wpływie na funkcjonowanie człowieka we wspólnocie oraz na bezpośrednim uczestnictwie widza w spektaklu.

21.00 „Ślepcy”
Teatr KTO
Duży parking przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2

Monumentalne widowisko plenerowe – w 10 lat po premierze – w roku, w którym pandemia koronawirusa zatrzymała świat, jest jeszcze bardziej dotkliwą diagnozą współczesnych mechanizmów, nieracjonalnych wyborów, strachu, nieuczciwości i dezinformacji.

Coś co wczoraj wydawało się fikcją, dzisiaj może okazać się rzeczywistością…

Spektakl nominowany do nagrody Total Theatre Award 2012 w Edynburgu w kategorii Physical/Visual Theatre, zaprezentowany dotychczas ponad 100 razy na 50 festiwalach na całym świecie m.in. w Korei Południowej, Iranie, Meksyku, Kolumbii, Hiszpanii, Portugalii, Austrii, Niemczech, Szkocji, Belgii, Rosji, Czechach, Rumunii, Ukrainie i Kostaryce.

Scenariusz, reżyseria, opracowanie muzyczne: Jerzy Zoń
Scenografia: Joanna Jaśko-Sroka
Kostiumy: Zofia de Ines, Joanna Jaśko-Sroka
Choreografia: Eryk Makohon
Obsada: Karolina Bondaronek, Paulina Lasyk, Justyna Orzechowska, Natalia Pitry, Grażyna Srebrny-Rosa, Marta Zoń, Zofia Zoń, Sławek Bendykowski, Bartek Cieniawa/Jacek Joniec, Aleksander Kopański, Paweł Monsiel, Michał Orzyłowski/Mateusz Kmiecik, Szymon Pater, Adam Plewiński
Premiera: 18 czerwca 2010, Kraków

Czas trwania: 60 minut.

Po pierwszych, doskonale czystych taktach czechowowskich, Zoń każe swym postaciom usłyszeć jęk, a później wprowadza ich, ślepców z mlekiem na dnie oczu, w świat białych, żelaznych łóżek. (…)

Wyparuje z nich czysty spokój pierwszych taktów opowieści. Po krzyku – Zoń już do końca wzmaga rytm. Lepi przejmującą godzinę. Obraz po obrazie – coraz więcej jest szaleństwa (…). Narasta trzask białych łóżek, które są barykadą, ścianą płaczu, drogą krzyżową, albo ażurowymi dziuplami spokoju ślepych. Coraz potężniejsze wichry zmiatają pył z ziemi. Muzyka coraz bezwzględniej rozsadza głowy. Aż do finału. Pani w czerwieni stoi na łóżku z ręką położoną na powietrzu. Patrzy w Szewską. Jakby sprawdzała, czy utracone miasto wraca do niej z bieli. Nie? Tak? Nie. Nie wraca.

Właśnie dlatego (…) trzeba koniecznie pójść i oglądnąć. Zobaczyć. Dostrzec. Dostrzec za wszelką cenę.

Paweł Głowacki, „Dziennik Polski”

12 września (niedziela)

14.00 „Kontaktuj z dzieckiem” – warsztaty
Magda Brzozowska
Park przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2
Warsztaty rodzinne

16.00 „Świtezianka”
Teatr Mała Rękawiczka
Park przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2
Spektakl rodzinny

To spektakl zainspirowany nie tylko balladą Mickiewicza, ale też pięknem natury. Powstawał nad wodą wśród łąk i lasów. Szum fal opowiada romantyczną historię strzelca i wodnej nimfy. Trzciny szepczą o miłości i zdradzie. Wiatr przynosi zapach okrutnej zemsty. Utopce śpiewają smętną pieśń o winie, która musi być ukarana, a duch strzelca płacze pod starym drzewem nad swoją niedolą. Rzeczywistość miesza się z baśnią, odkryte z ukrytym, a tajemnica z grozą. Natura zainspirowała też młodych aktorów do tworzenia scenografii i kostiumów, zaś dźwięki przyrody do komponowania niezwykłej muzyki.

Scenariusz i reżyseria: Izabela Rękawek, na podstawie Adama Mickiewicza
Obsada: Bożena Szykowna, Eleonora Szykowna, Hanna Biernacka, Barbara Dziwiszek, Natalia Wawer, Mikołaj Żurawek, Maciej Lewandowski, Małgorzata Rękawek, Maja Jałocha, Weronika Mróz, Karolina Trzpil, Zuzanna Maszkiewicz, Kinga Krawczyk, Michalina Maria Mikulska, Michalina Mikulska, Róża Ragus, Aleksandra Tudek, Zuzanna Wawer, Roksana Skoczylas, Julia Kliczek, Anastasiia Furman, Karolina Wyskwar, Natalia Błażejczyk, Julia Nozdryn Płotnicka

17.00 „Falkoshow. Iluzja Marionetki”
Teatr Animacji Falkoshow
Park przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2
Spektakl rodzinny

Jak bardzo dokładnie marionetka jest w stanie oddać charakterystyczne ruchy światowych gwiazd estrady? Jest to możliwe tak idealnie, iż urzeczeni ruchem lalek na niciach widzowie nie odczuwają upływu czasu! Wielcy świata muzyki spotykają się w jednym miejscu: Michael Jackson, Tina Turner, Elvis Presley i inni poruszają się w rytm przebojów dzięki zręcznej animacji Krzysztofa Falkowskiego. Iluzja pochłania! W widowisko wplecione są warsztaty z udziałem widzów na temat teatru marionetkowego.

Rodzaj: widowisko muzyczne
Forma spektaklu: estrada marionetkowa

Czas trwania: 45 min.

18.00 „Epidemia śmiechu Teatru Klauna Pinezki”
Teatr Pinezka
Park przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2
Spektakl rodzinny

Uwaga! Śmiech jest zaraźliwy! Można umrzeć ze śmiechu, ale śmiech jest także najlepszym lekarstwem na wszystkie smutki tego świata, a ludzie na całym świecie śmieją się w tym samym języku: - Ha, Ha, Hi, Hi i He, He :) Teatr Pinezka leczy śmiechem widzów w każdym wieku, bo każdy jest dzieckiem.

Obsada: Clown Pinezka – Przemysław Grządziela, Miminka – Tatiana Dekun i dużo marionetek
Premiera: 20 czerwca 2020, Gdańsk

Czas trwania: 50 min.

Teatr Pinezka powstał w Gdańsku w 1980 roku. Od tego czasu bawi widzów wybuchową mieszanką pantomimy, clownady, marionetek, żonglerki, szczudeł, akrobacji, tańca i magią tradycyjnego teatru Commedi Dell'Arte. Jego twórca – Przemysław Grządziela – po Szkole Baletowej tańczył jako solista baletu w Operze Bydgoskiej, Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, Wrocławskim Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego, Operetce Wrocławskiej i Teatrze Wielkim w Poznaniu. Od 17 lat tańczy gościnnie w Phoenix Ballet w USA. Nadal tańczy też gościnnie w Operze Bałtyckiej w Gdańsku.

Teatr Pinezka reprezentuje Kulturę Polską na całym świecie. Dwukrotnie występował w Kennedy Center w Washington DC, Exspo'92 w Sevilli, Expo 2000 w Hanowerze, Amman w Jordanii na zaproszenie Konsulatu Brytyjskiego. Zapraszany i nagradzany na największych festiwalach teatralnych na świecie: Chiny, Japonia, USA, Tunezja, Jordania, Egipt, Palestyna, Ekwador, Meksyk, Rosja i prawie wszystkie kraje Europy.

19.00 „GEMINI tryptyk”
Teatr Rozbark
Sala widowiskowa Centrum Sportu i Kultury, ul. Nadwodna 1

Spektakl „GEMINI tryptyk” jest kontynuacją i poszerzeniem trzech wcześniejszych realizacji, tj. „Gemini” i „Gemini&after” z 2006 roku w wykonaniu Patrycji Dońskiej i Anny Piotrowskiej oraz „Gemini” z 2017 roku w wykonaniu Artura Bieńkowskiego, Kamila Bończyka i Alexeya Torgunakova. Głównym motywem pierwowzoru była kreacja i poszukiwanie zależności sióstr syjamskich związanych-zrośniętych ze sobą quasi-nierozerwalną relacją. To stało się punktem wyjścia do dalszej eksploracji spektaklu kolejno na trzech i pięciu wykonawców.

Najnowsza odsłona „Gemini” to tryptyk, trzy części zespojone utworami Henryka Góreckiego:
ofiarowanie,
opowieść,
obcowanie.

Motyw bliźniaczej zależności zostaje poszerzony o kontekst społecznego ekosystemu i zależności jego elementów. Istotą jest fizyczny dialog, w którym poszukiwana jest harmonia i siła (nie)obecności jednostki oraz cielesnych interakcji wspólnoty.
delikatna troska ciał
ciało przenika przez ciało
zespojenie
impresja ciał

Koncepcja, choreografia: Anna Piotrowska
Kreacja i wykonanie: Kamil Bończyk, Joanna Brodniak, Anna Piotrowska, Alexey Torgunakov, Katarzyna Zioło

Czas trwania: 50 min.

20.00 „Kobieta Kalendarz”
Fundacja Sztuka Ciała
Mały parking przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2

Projekt performatywno-teatralny dotykający tematu kobiecości z muzyką na żywo Sambora Dudzińskiego. Przez prezentację kilku postaci kobiecych w działaniu, autorki chcą skonfrontować siebie i widza z pewnymi pojęciami/kluczami, które dotyczą kobiety i kobiecości, m.in.: kobieta vs kanon piękna, świętość, seksualność, doświadczenie, natura, relacje z mężczyzną, problemy emocjonalne. Instalacja, będąca rodzajem kobiecego manifestu, w formie przypomina galerię żywych eksponatów. Każda z kobiet w symboliczny sposób „opowiada” swój własny kawałek świata, swoją codzienność wraz z towarzyszącymi jej rytuałami.

Zainspirowane sztukami plastycznymi (Marina Abramović, Tim Walker), teatrem pantomimy i ruchu, twórczynie przedstawiają projekt osobisty i przez to uniwersalny. Po zakończeniu działań, pozostawione przez aktorki stanowiska stają się pretekstem dla widzów do własnych, spontanicznych działań. Pretekstem do próby odnalezienia się w wykreowanych (być może nie tylko przez scenę) światach…

Reżyseria: Ewelina Ciszewska
Muzyka na żywo: Sambor Dudziński
Produkcja: Fundacja Sztuka Ciała

Czas trwania 45 min.

21.00 „Wiśniowy sad” – na podstawie sztuki Antoniego Czechowa
Teatr Woskresinnia
Duży parking przy „Garwolance”, ul. Olimpijska 2

Jedno z najważniejszych dzieł Antoniego Czechowa przetłumaczone na język teatru ulicznego. Przeniesione na scenę plenerową ze szczudłami , ruchomymi konstrukcjami, żywym ogniem i efektami specjalnymi. Czy w ten sposób można opowiedzieć historię z klasyka rosyjskiej literatury? Teatr Woskresinnia swoją realizacją dowodzi, że najbardziej znane scenariusze mogą być uniwersalne. Spektakl dotyczy tematu przemijania, nieuchronnej utraty miłości, przywiązania i tęsknoty. Reżyser za pomocą ciepłego liryzmu i pogodnej ironii z maestrią buduje postaci „Wiśniowego Sadu”. Widz z humorem śledzi przygody bohaterów, zastanawia się nad ich przyszłością i płacze nad ich losem. „Wiśniowy Sad” jest wspaniałym, wizualnym i dynamicznym spektaklem, który na długo pozostanie w pamięci. Woskresinnia łączy umiejętnie dramatyczne sceny i muzykę , którą uzupełniają urzekające efekty specjalne. Dzięki mistrzowskiemu operowaniu obrazem, intrygującej scenografii czy wysokim walorom sztuki aktorskiej, dzieło zyskało nowy wymiar.

Reżyseria: Jarosław Fedoryszyn
Scenografia i kostiumy: Alla Fedoryszyna
Współpraca reżyserska i światło: Krzysztof Dubiel
Dźwięk: Kchanovski Mykola
Obsada: Wykonawcy: Galina Stryczak , Natalia Łukaszonok, Tetiana Tkaczenko, Wołodymir Gubanow, Taras Kitsyniuk, Petro Mykytiuk, Jurij Pylypczuk, Wołodymir Czuchonkin, Taras Yurychko. Ewgenij Pietrow, Juriy Szorobura, Sergij Chygis

Spektakl bez słów
Czas trwania: 60 min.

Reżyser skupił się przede wszystkim na przekazaniu obrazu świata marzeń i iluzji bohaterów dramatu Czechowa – stąd sceny z tańczącymi na szczudłach lalkami obok snu o szczęśliwym dzieciństwie właścicielki, spacery ubranych na biało i poruszających się na szczudłach mieszkańców dworu po kwitnącym sadzie, beztroskie zabawy plebsu. Ta częściowo wyimaginowana rzeczywistość mieszkańców posiadłości stanowiła najbarwniejszą i najciekawszą stronę spektaklu, w którym obok wartości strony plastycznej ważna była interpretacja. Czechowowski nudny świat bez nadziei na poprawę sytuacji bankrutującej posiadłości zostaje zamieniony na świat wspomnień, lekkomyślnej i graniczącej z szaleństwem zabawy głównej bohaterki Lubow Raniewskiej i innych mieszkańców Wiśniowego sadu.

Agata Kirol, Mirosław Baran, „Gazeta Wyborcza” Gdańsk

Działania towarzyszące:

Duża przerwa­ – 8-10 września

Warsztaty Site specific – 7-11 września