W ubiegłą środę, 26 czerwca w paryskim Centre national de la danse odbył się pokaz Wojciecha Grudzińskiego, który zakończył jego rezydencję w tej francuskiej instytucji. „Threesome” to najnowsza praca artysty, w której łączy zainteresowanie cielesnością z praktyką badawczą, poszukując inspiracji i odniesień w archiwalnych materiałach. W najbliższy czwartek, 4 lipca o godzinie 22.00, spektakl „Threesome” zostanie zaprezentowany we Fryburgu, w Szwajcarii, podczas Festival Belluard Bollwerk International.
fot. mat. organizatora
W Threesome dzielę przestrzeń taneczną z widmowym życiem postaci z przeszłości. Mierzę się z legendą. Threesome to fantomowo-choreograficzne praktyki cruisingowe wprost przez biografie trzech legendarnych osób tańczących: Stanisława Szymańskiego, Wojciecha Wiesiołłowskiego i Gerarda Wilka. Wszyscy żyli w powojennej – komunistycznej Polsce. Dwóch w końcu wyemigrowało – jeden nigdy nie zdecydował się wyjechać. W jaki sposób ich ciała zostały zapamiętane? Jak uświadamiały i wyrażały swoją wrażliwość, w momencie pojawienia się na scenie? Jak dziś odzyskać i ucieleśnić te zmarginalizowane życiorysy? Jak stworzyć nieokiełznane, monstrualne, nielogiczne, cielesne archiwum queerowej przeszłości tak, aby nie zgubić ich unikalnego charakteru?
Threesome ma stać się okazją do przypomnienia/odbrązowienia pamięci o nich samych – o ich światach przeżywanych wtedy bez nas. Threesome to mglisty pośmiertny balet, wyparta spuścizna, reenactment, somatyczny rabunek i transformacja.
Threesome: Nie pozwól, by historia baletu i politycznego reżimu pochłonęła, czy wręcz pożarła ich biografie. Nie pozwól, by to, co narodowe zagarnęło oberka. Oddaj się innemu, by zniknąć i zaistnieć jeszcze bardziej.
„Większość z nich ma zazwyczaj ludzką postać, ale często również dziwaczną przypadłość, którą starają się ukryć. Niektóre piękną twarzą odwracają uwagę od dziury w tyle głowy. Inne długimi włosami przykrywają zwierzęce łapy. Są też takie, które nieustannie trzepoczą rękami, byśmy nie zauważyli błon między ich palcami. Budzą zarówno podziw, jak i przerażenie. Uważa się, że uwielbiają lamentować nad swoją odmiennością i jednocześnie cieszyć się nią."
— Peter Stoneley, A Queer History of the Ballet
KONCEPCJA I CHOREOGRAFIA: Wojciech Grudziński
WSPÓŁPRACA ARTYSTYCZNA: Igor Cardellini
WSPARCIE DRAMATURGICZNE: Joanna Ostrowska, Klaudia Hartung-Wójciak
TEKST: Klaudia Hartung-Wójciak
KONSULTACJE ARTYSTYCZNE: Miguel Angel Melgares
VIDEO: Rafał Dominik
KOSTIUMY: Marta Szypulska
REŻYSERIA ŚWIATŁA: Jacqueline Sobiszewski
KIEROWNICTWO TECHNICZNE: Thibault Villard
MUZYKA: Lubomir Grzelak, Wojtek Blecharz
PRODUKCJA: Wojciech Grudziński / Fundacja 910113
KOPRODUKCJA: BELLUARD BOLLWERK, NOWY TEATR W WARSZAWIE
Spektakl powstał dzięki współpracy: Cité Internationale des Arts, Frascati, Visegrad Artist
Residency Program for Performing Arts, Centre national de la danse – Pantin.
Projekt współfinansuje m.st. Warszawa.
WOJCIECH GRUDZIŃSKI
Artysta, tancerz i choreograf. Absolwent warszawskiej Szkoły Baletowej oraz wydziału tańca Codarts Rotterdam: University of the Arts. W 2023 roku ukończył program magisterski DAS Theatre w DAS Graduate School w Amsterdamie. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2017, 2021) oraz laureat stypendium artystycznego m.st. Warszawy (2021). Nagrodzony w konkursie na wizytę studyjną w Movement Research at Judson Church w Nowym Jorku (2018). Grudziński współpracował m.in. z Driesem Verhoevenem, Benem J. Riepe, Martą Ziółek, Marią Magdaleną Kozłowską, Ulą Sickle, Aleksandrą Borys, Katarzyną Kalwat i Wojtkiem Rodakiem. Do autorskich prac artysty należą m.in.: PAX, POPULUXE, RODOS, DANCE MOM i BOW A STUDY.