Badaczy zajmujących się Samuelem Beckettem lub teatrem w Europy Środkowej zapraszamy 20 i 21 kwietnia na konferencję naukową na Uniwersytecie Karola w Pradze. Celem sesji będzie zbadanie politycznych i estetycznych a nawet i prawnych i społecznych kwestii, które mogą zawierać niektóre teksty dramatyczne, traktujące teatr Becketta jako studium przypadku.
Zgłoszenia tylko do końca stycznia.
Call for Papers + Informacje (ENG)
Szczegółowe informacje dostępne są na stronie: cefres.cz
Od lat 50. XX wieku teatr Samuela Becketta jest obecny na wszystkich międzynarodowych scenach. Sztuki takie jak „Czekając na Godota” czy „Szczęśliwe dni” należą do kanonu współczesnego teatru. Wpływ dramaturgii Becketta odnaleźć można w większości teatrów. Podczas gdy we wczesnych latach uważany był za „absurdalnego” i awangardowego twórcę, teraz jest postrzegany jako dramaturg repertuarowy. Za żelazną kurtyną Beckett był traktowany jako persona non-grata, czasami cenzurowany. Sam dramaturg miał też wpływ na recepcję swoich dzieł. W jakim stopniu opóźniono pojawienie się dzieł Samuela Becketta w byłych komunistycznych krajach Europy Środkowej? Na ile można jeszcze dostrzec cenzurę we współczesnych w inscenizacjach i adaptacjach jego dramatów?
W przeciwieństwie do (auto)cenzury, we Francji i Anglii teatr Becketta nigdy nie podlegał oficjalnej cenzurze politycznej. Sam dramaturg narzucił teatrowi instytucjonalne i estetyczne ograniczenia. Za życia Samuel Beckett nie wahał się zakazywać produkcji, które nie odpowiadały jego wyobrażeniu o tym, jak należy wystawiać jego sztuki. Jego spadkobiercy do dziś utrwalają ten estetyczny „rygoryzm”, wywołując wiele pytań i dyskusji dotyczących własności intelektualnej dzieł teatralnych. Czy spektakle teatralne Becketta są skażone jedynie tradycyjną estetyką? Reżyserzy z trudem proponują radykalnie nowe inscenizacje bez narażania się na zakaz prezentacji— czy jest to forma cenzury inscenizacji? W Europie Środkowej ograniczenia samego Becketta miały mniejszą władzę nad przedstawieniami. Obok bardziej tradycyjnych inscenizacji pojawiają się te radykalnie odmienne. Jakie znaczenie ma współcześnie tradycyjna inscenizacja dramatu Becketta w teatrach Europy Środkowej? W jakim stopniu przełomowe inscenizacje zmieniają lub poszerzają dzisiejsze odczytanie Becketta w Europie? Wreszcie, czy rozróżnienie między Europą Wschodnią i Zachodnią jest nadal aktualne po transformacji postkomunistycznej?
Propozycje referatów należy przesłać do końca stycznia na adres: [email protected]
Na dwa tygodnie przed rozpoczęciem warsztatów poprosimy wybranych kandydatów o przesłanie tekstu swojej prezentacji (tekst może również posłużyć jako podstawa do późniejszej publikacji).
Organizatorami sesji są: French Research Center in Humanities and Social Sciences w Pradze we współpracy z Uniwersytetem Sorbona w Paryżu, Uniwersytetem w Bordeaux i Uniwersytetem Karola w Pradze.