9 listopada (sobota) godz. 12:00-18:00 „Nowe cielesności”? Współczesne konteksty praktyk i technik tanecznych – pytania i wyzwania | konferencja naukowa w ramach Programu Przestrzenie Sztuki-Taniec.
fot. mat. organizatora
Wstęp wolny.
Miejsce: Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Bytomiu.
Program:
12.00 – słowo wstępne od kuratorów: Anna Duda, Adam Kamiński oraz krótka prezentacja muzyczna w wykonaniu osób uczniowskich z Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Bytomiu.
12.15 – dr Katarzyna Słoboda (ona/jej), „Ciała w relacjach. Choreografie nowych ekologii”.
W swoim wystąpieniu przyjrzę się praktykom takich choreografek, jak Zden Brungot Svíteková, Aleks Borys, Tereza Ondrová i Agata Siniarska. Artystki te pracują z granicami wyobraźni środowiskowej, proponując publiczności choreograficzne i somatyczne narzędzia nawiązywania relacji z otoczeniem poprzez łączenie wymiaru planetarnego z lokalnym. Interesujące mnie praktyki testują lub znoszą podział na ciało ludzkie i więcej-niż-ludzkie, naturę i kulturę, proponując ucieleśnioną refleksję na temat współodpowiedzialności i relacyjności w kontekście głębokiego czasu, materialności ciał, poszerzonej i mrocznej ekologii.
13.15 – dr hab. Wojciech Klimczyk, prof. UJ, „Dramaturgia kruchej cielesności”.
We współczesnych studiach nad tańcem coraz częściej podejmuje się kwestię zdrowia psychicznego, dostrzegając, że taniec może spełniać zarówno funkcje terapeutyczne, jak i (w niektórych swoich odmianach) generować napięcia mogące destrukcyjnie wpływać na psychikę. Problematyka ta jest niezwykle istotna, gdy weźmie się pod uwagę rosnącą we współczesnych społeczeństwach liczbę osób odczuwających różnego rodzaju psychiczny dyskomfort. Ludzie tańca nie funkcjonują wszak w społecznej próżni. W swoim wystąpieniu będę chciał przyjrzeć się temu zagadnieniu z perspektywy konkretnego studium przypadku, które pozwala nam dokonać unikalnego wglądu w sytuację, gdy psychiczna destabilizacja przełożyła się na konkretny performans ruchowy – ostatni publiczny występ Wacława Niżyńskiego. Kluczowa w tym kontekście stanie się kategoria kruchości, którą zaproponowała Judith Butler. Każde ciało jest wszak podatne na zranienie, każde jest potencjalnie ciałem „zaburzonym” i jako takie cechuje się plastycznością, którą będę chciał w swoim wystąpieniu poddać dramatyzacji, podejmując ucieleśniony dialog z „tanecznym szaleństwem” Niżyńskiego jako doświadczeniem egzystencjalnym, w pewnym istotnym sensie aktualnym.
Przerwa
15.15 – dr Regina Lissowska-Postaremczak, „Cielesność i choreografia w perspektywie mediów”.
Wystąpienie poświęcone będzie funkcjonowaniu różnych wymiarów cielesności w kontekście medialnych zapośredniczeń. Na początek przyjrzymy się zastosowaniu narzędzi i środków charakterystycznych dla mediów audiowizualnych, które poszerzają możliwości choreografii w sposób nieosiągalny na scenie. Dzięki nim ciało może być poddawane wizualnemu montażowi, a ruch prezentowany w sposób przekraczający tradycyjną linearność czasu i przestrzeni. Następnie przeanalizujemy przykłady technologicznych rozszerzeń ciała i zmysłów, które otwierają nowe pola do eksperymentów z percepcją ruchu. Na koniec zastanowimy się nad wpływem tych mediów na kompozycję i dramaturgię tańca — jak ich połączenie z choreografią prowadzi do powstania zupełnie nowych jakości artystycznych i przyczynia się do tworzenia innowacyjnych form medialnych oraz transmedialnych narracji.
16.15 – dr Anna Piotrowska, mgr Anna Duda, „Ciało industrialne – wykład performatywny”.
W bieżącym sezonie artystycznym 2024/2025 w Teatrze Rozbark rozpoczęliśmy realizację projektu badawczego pod hasłem „Ciało industrialne”. Jego idea sięga początku istnienia Teatru, który powstał w przestrzeni byłej Kopalni Rozbark. Nawiązuje też do procesu poszukiwania tożsamości przez zespół artystyczny, powstały w surowej i eksperymentalnej przestrzeni Sceny Cechownia. Badamy relacje tożsamości miejsca i tożsamości ciała. Industrialność traktujemy nie tylko w odniesieniu do społeczno-gospodarczych kontekstów, ale również jako metaforę intensywnej, pogłębiającej świadomość własnych zasobów pracy nad energetyką fizyczności. Rozważamy pytania o rolę osób artystycznych w kształtowaniu tożsamości otoczenia, o ich realny wpływ na rzeczywistość poprzez praktyki i techniki artystyczne. W performatywnym wykładzie postaramy się przeprowadzić Państwa przez kluczowe zagadnienia projektu, korzystając z języka improwizacji.
16.40 – Panel dyskusyjny.
Kuratorzy konferencji: Adam Kamiński, Anna Duda.
Zadanie dofinansowane ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki-Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.