O grudniowym X Festiwalu Boska Komedia w Krakowie pisze Lesław Czapliński w Odrze.

Tegoroczny, dziesiąty festiwal teatralny "Boska komedia" (Kraków 9-16 grudnia 2017) w znacznej mierze rozpięty był między skrajnościami. Na jednym biegunie ulokował się teatr performatywny, a więc skupiony na samej grze i akcie wykonawczym, nie czyniący ze słowa najważniejszego środka wyrazu (w jakimś sensie teatr absolutny, o jakim marzył Nikołaj Jewreinow w swojej książce "Teatr jako taki"). Na drugim biegunie natomiast znalazły się przedstawienia celebrujące słowo i traktujące je jako czynnik nadrzędny. Do pierwszego nurtu zaliczyłbym autorskie przedstawienia Cezarego Tomaszewskiego i Marty Górnickiej. Jak sam tytuł "Cezary idzie na wojnę"[na zdjęciu] wskazuje, spektakl Tomaszewskiego i Komuny Warszawa (nagroda jury festiwalu dla najlepszego zespołu) będzie się koncentrował wokół służby wojskowej, heroizowanej w naszej tradycji. Punkt jego wyjścia stanowi rytuał stawienia się przed komisją poborową. Aliści, przyniesienie przez jednego z po