Premierę komedii „Skąpiec” Moliera wystawił w sobotę bielski Teatr Polski. „To jedna z wspanialszych sztuk molierowskich, która nie traci pomimo sędziwego wieku” – powiedział reżyser spektaklu Paweł Aigner.
fot. mat. teatru
„To jedna z wspanialszych sztuk molierowskich, która nie traci pomimo sędziwego wieku. (…) To świetna opowieść o rodzinie, którą główny bohater – Harpagon, doprowadza do upadku. Jest tu wiele wściekłości, ekstremalnych napięć, bójek. Użyliśmy całej materii teatralnej, by wydobyć sens piekła domowego” - powiedział reżyser Paweł Aigner o sztuce wystawionej na deskach bielskiej sceny dramatycznej.
Twórca, gdy teraz - po latach - znowu przeczytał „Skąpca” w tłumaczeniu Tadeusza Boya-Żeleńskiego, ocenił, iż ma ono „fantastyczny rytm i niektóre momenty bardzo pięknie przetłumaczone”. Postanowił jednak wrócić do oryginału. „Niektóre elementy doprecyzowałem. (…) Sam Molier pisał scenariusze operowe, a +Skąpiec+ od tego odbiegał. Wprowadziliśmy do sztuki elementy, których autor używał wcześniej i po +Skąpcu+, przykładowo w +Chorym z urojenia+. Chodzi o pewne dialogi symetryczne, nakładanie się dźwięków” – wyjaśnił Aigner.
Zdaniem dyrektora Teatru Polskiego Witolda Mazurkiewicza, spektakl jest przedstawieniem, które miłośników klasycznego podejścia do tematu nie zaskoczy. Rozczarowani nie poczują się także widzowie oczekający na coś, co jest pewnego rodzaju wizją reżyserską tematu. „To dość zgrabne połączenie współczesnego spojrzenia na teatr, ale bez żadnej ujmy dla dobrego, klasycznego wystawienia Moliera” – powiedział.
Na obsadzie spektaklu znaleźli się m.in. Rafał Sawicki w roli Harpagona, a także Michał Czaderna, Weronika Lesiak, Mateusz Wojtasiński, Oriana Soika i Adam Myrczek.
Wielkoobsadowe widowisko przygotował znany z wcześniejszych realizacji, m.in. „Cyrano de Bergerac”, który w Teatrze Polskim premierę miał 7 marca 2020 r., zespół realizatorów: scenograf Magdalena Gajewska, kostiumograf Zofia de Ines i autor muzyki Piotr Klimek.
Bielski teatr powstał w 1890 r. Pierwszą premierą był szekspirowski "Sen nocy letniej". Do końca II wojny światowej działał jako zawodowa scena niemiecka, a od 1945 r. jako polska.