Pełna humoru opowieść o miłości, zazdrości i wierności małżeńskiej - operetka „Wesoła wdówka” Franza Lehára już 25 września będzie miała swoją premierę na Dużej Scenie Opery i Filharmonii Podlaskiej. To pierwsza od początku pandemii premiera w OiFP.
fot. Michał Heller
Nad realizacją spektaklu czuwają: kierownik muzyczny - Maestro Andrzej Knap oraz jeden z najbardziej cenionych reżyserów - Michał Znaniecki, który z Operą i Filharmonią Podlaską współpracuje po raz pierwszy. W tytułowej roli będziemy mogli zobaczyć Grażynę Brodzińską i Dorotę Wójcik.
WESOŁA WDÓWKA (tytuł oryginalny: Die lustige Witwe) - Franz Lehár, operetka
Skomponowana w roku 1905 do libretta Victora Léona oraz Leo Steina operetka, swoją prapremierę miała na deskach Theater an der Wien w Wiedniu 30 grudnia 1905 roku. Chociaż początkowo zarówno reakcje publiczności, jak i opinie krytyków były niepochlebne, „Wesoła wdówka” szybko zyskała ogromną popularność. W Polsce pierwszy raz wystawiono ją w Warszawie, już po roku od wiedeńskiej premiery (16 listopada). Dzisiaj refren słynnego duetu dwójki głównych bohaterów – Hanny Glawari oraz hrabiego Daniły – „Usta milczą, dusza śpiewa”, potrafi zanucić chyba każdy.
Zaliczane do klasyki repertuaru operetkowego dzieło zagości również na scenie Opery i Filharmonii Podlaskiej, w polskiej wersji językowej, autorstwa Jerzego Jurandota i Józefa Słotwińskiego, w przekładzie Michała Znanieckiego.
Operetka Franza Lehára opowiada o perypetiach tytułowej wdówki – Hanny, obywatelki wymyślonego Księstwa Pontevedry, bajecznie bogatej, dzięki spadkowi po mężu – bankierze.
Co może zrobić kobieta w takiej sytuacji? Wyjechać na przykład do… Paryża, szaleć i zakochać się! A jeśli miłość doprowadzi do małżeństwa z cudzoziemcem? Wtedy z kraju wyjadą również pieniądze, co przyprawia o kołatanie serca ministra skarbu Pontevedry. Intrygi i sekrety – to wszystko, by podstępnie odwieść Hannę od potencjalnego zamążpójścia. Czy splot zdarzeń doprowadzi do szczęśliwego zakończenia?
Jedno jest pewne – będzie nas cieszyć wspaniała muzyka Franza Lehára w znakomitym wykonaniu.
„Wesołą wdówkę” będzie można zobaczyć na dużej scenie OiFP we wrześniu i październiku.
Czas trwania
Akt I – 45 min. / przerwa 20 min. / Akt II – 30 min. / przerwa 15 min. / Akt III – 28 min.
Michał Znaniecki
Studiował na Uniwersytecie Bolońskim u Umberto Eco oraz Giorgio Strehlera w Teatro Piccolo di Milano. Zadebiutował w mediolańskiej La Scali, mając zaledwie 24 lata. Autor ponad 200 spektakli, od przeszło 25 lat pracuje na najważniejszych scenach operowych całego świata, m.in. w Polsce, we Włoszech, Francji, Hiszpanii, Chinach, Argentynie, Chorwacji, na Węgrzech czy Kubie. Wyspecjalizował się w megaprodukcjach plenerowych, które realizował na stadionach, wyspach i w parkach, m.in. dla Israeli Masada Opera Festival w ramach wieloletniego kontraktu. Teatro San Carlo w Neapolu, Teatro Real w Madrycie, Teatro Colón w Buenos Aires, Narodowa Opera w Budapeszcie czy Lwowie to obok najważniejszych polskich scen operowych teatry, do których najczęściej powraca, współpracując z największymi solistami i dyrygentami, takimi jak: D. Oren, P. Domingo, J. Cura, M. Benini czy P. Beczała. Szczególne miejsce w jego dorobku artystycznym zajmują projekty teatralne, edukacyjne i angażujące grupy dotknięte wykluczeniem społecznym. Za te inicjatywy był wielokrotnie nagradzany, m.in. medalem Regionu Puglia za zasługi artystyczne i społeczne (2008) czy Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za projekty realizowane z Fundacją Jutropera w ramach ESK Wrocław (2016). Jako wykładowca reżyserii operowej pracuje w Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie i prowadzi zajęcia w Central Academy of Drama w Pekinie. Był jednym z najmłodszych dyrektorów Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie i Teatru Wielkiego w Poznaniu. W jego dorobku artystycznym znajdują się największe i najważniejsze tytuły operowe takich kompozytorów jak: G. Verdi, G. Donizetti, W.A. Mozart, G. Rossini czy S. Moniuszko. Obok wielkiego repertuaru i popularnych tytułów Znaniecki bardzo chętnie sięga po opery nieznane. Są to tytuły dawne, zapomniane lub zagubione, którym nadaje nowe życie, dokonując artystycznych odkryć i rekonstrukcji. Artysta ma na swoim koncie wiele nagród. Jego polskie inscenizacje musicalowe parokrotnie nagradzane były Złotymi Maskami w wielu kategoriach. Za spektakl „Eugeniusz Oniegin” reżyser otrzymał nagrodę Premios Líricos Teatro Campoamor dla najlepszej produkcji premierowej roku w Hiszpanii (2011). Został nagrodzony także Narodową Nagrodą Teatralną Chorwacji za najlepszy spektakl operowy roku „Mefistofele” (2014) oraz nagrodą specjalną „włoskim Oscarem operowym” Premio Abbiati za projekt „200.com – Pagliacci” (2015). Otrzymał także Złotą Maskę za spektakl roku „Romeo i Julia”, który był realizowany w ramach jego festiwalu jubileuszowego z okazji 25-lecia pracy artystycznej (2017). Odznaczony Srebrnym Medalem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Ambasador Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Założyciel Festival Opera Tigre w Argentynie.