"Odyseja" w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego z Teatru im. Kochanowskiego w Opolu, na Festiwalu Boska Komedia w Krakowie. Pisze Monika Olszewska w portalu Książę i Żebrak.

Tuż po obejrzeniu "Odysei" w głowie panuje chaos, a przed oczami przewijają się nieuporządkowane obrazy, które zapadły głęboko w pamięci. Widz, przyzwyczajony do spektaklu jako misternie zbudowanej całości, zostaje nagle zbombardowany nieskończoną ilością pozornie przypadkowych odniesień i cytatów luźno powiązanych z tematem sztuki. Krzysztof Garbaczewski i Marcin Cecko stawiają publiczność przed trudnym wyzwaniem, zaprzeczają wszelkim teatralnym zasadom. Nawet fizyczne granice nie wyznaczają już żadnych ram, bo spektakl - również dosłownie - wylewa się ze sceny, a aktorzy (w dwojakim znaczeniu) włażą nam na głowę - wielokrotnie przedzierają się przez fotele publiczności, przystają na ich oparciach, są blisko, chyba zbyt blisko jak na dotychczasowe przyzwyczajenia widzów. Od czego więc można zacząć? Jak opowiedzieć o czymś, o czym tak naprawdę mówić się nie da? "Odyseja" Garbaczewskiego zaprzecza przecież wszelkim próbom nazywan