O Dramaturgach i ich protoplastach w historii polskiego teatru - pisze Rafał Węgrzyniak w Notatniku Teatralnym, wydanym pod hasłem: "Zawód: dramaturg".

Jan Kott w połowie roku 1988 napisał przewrotny tekst "Dramaturg", który następnie wszedł do kolejnej edycji tomu "Kamienny Potok". Osnuty on został wokół jego doświadczeń z pracy na stanowisku "Głównego Dramaturga" w "B.", który był niegdyś jednym "z najświetniejszych teatrów w całej Europie", czyli w Burgtheater w Wiedniu. Kott bowiem w sezonie 1976/1977, za dyrekcji Achima Beninga, był zatrudniony w Burgu jako naczelny dramaturg, choć utrzymywał, że nie wiedział, co miało należeć do jego obowiązków poza czytaniem prasy i piciem kawy. Zamknął więc wspomnienia sformułowanym przez Erwina Axera - po premierze "Tragicznych dziejów doktora Faustusa" Christophera Marlowe'a w inscenizacji Kotta w Berlinie Zachodnim - nieco retorycznym pytaniem: "Ale dramaturg, kim on jest?". I owego reżysera sugestią, iż właśnie Kott jest w stanie na nie odpowiedzieć . Już po śmierci Kotta, w 2002 roku, Axer stwierdził, iż był on dramaturgiem "idealnym, choć tyl