Polska Platforma Tańca wędruje po różnych miastach - w tym roku zagościła w Centrum Kultury w Lublinie - pisze Magdalena Zamorska w Ruchu Muzycznym.

To najważniejsze dla polskiego środowiska tańca biennale gromadzi od roku 2008 kuratorów sztuk performatywnych, dyrektorów instytucji związanych z tańcem oraz krytyków z całego świata. Pełni rolę agory - przestrzeni spotkań i dyskusji tudzież rynku, na którym artyści prezentują swoje produkty. Komisja Artystyczna wybrała w tym roku trzynaście spektakli: widzowie mogli obejrzeć zarówno bogate scenograficznie przedstawienia teatrów tańca, jak i realizowane w surowej przestrzeni solowe etiudy taneczne. Wśród zaproszonych znaleźli się twórcy uznani oraz młodzi, realizujący pierwsze własne projekty artystyczne. Spektakl Lubelskiego Teatru Tańca "Historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy"[na zdjęciu] autorstwa Simone Sandroni to przedstawiona za pomocą ruchu i słowa opowieść o funkcjonowaniu teatru. Niestety, ta dość ciekawa, choć może niezbyt nowatorska koncepcja traci na poziomie realizacji. Etiudy taneczne sprowadzają się często do ilustrow