"Nie-Boską Komedię" wystawiono po raz pierwszy w 1902 r. w teatrze krakowskim. Od tego czasu niemal każda kolejna premiera wywołuje dyskusje, jak inscenizować ten wielki romantyczny dramat. Również ostatnia warszawska premiera "Nie-Boskiej Komedii" w Teatrze Powszechnym, stała się przedmiotem rozważań, jaki kształt sceniczny należy nadać najwybitniejszemu dziełu Krasińskiego. W "Nie-Boskiej Komedii" została pokazana osobista tragedia bohatera sztuki hrabiego Henryka. Jego synek Jerzy (Orcio) ślepnie. "Nie-Boska Komedia" zawiera także obraz rewolucji. Według słów samego Krasińskiego, w jego dramacie toczy się "walka dwóch pryncypiów: arystokracji i demokracji". Przywódcą sił starego porządku jest hrabia Henryk, wodzem ludu Pankracy. Krasiński nie przedstawił jednak obozu demokratycznego w sposób całkowicie obiektywny. Rewolucjonistów pokazuje często w karykaturze, a w obrazie rewolucji nie brak makabry - nieraz naiwnej. Z tym większym dla wielk