"Dwór nad Narwią" Jarosława Marka Rymkiewicza w reż. Artura Tyszkiewicza w Teatrze Ateneum w Warszawie. Pisze Sylwia Kołodyńska w Gazecie Polskiej Codziennie.

"Dwór nad Narwią", tekst wybitnego poety Rymkiewicza, to mordercze zapasy przeszłości z teraźniejszością. Pełne błyskotliwego humoru opowieści o upiorach, którym śni się życie. Jednak ignorantem jest ten, kto sprowadzi tekst do prostej puenty. A taką próbę podjął warszawski Teatr Ateneum. Nieco zdewastowany dwór nad Narwią kupuje młode, pełne aspiracji małżeństwo. Gdy odkrywają, że dom jest zamieszkany przez upiory, szukają rozwiązania. Przegonienie istot nieżywych nic nie daje, a próba dojścia do porozumienia z nimi przyniesie więcej strat niż zysków. Upiory wymagają szacunku do siebie, przypisują sobie wielkie zasługi, uważają, że to im należy się dwór. W końcu wysysają krew swoim żyjącym następcom. "Odkąd umarła, stała się nieznośna" - słyszymy o hrabinie. Demony przeszłości to jednak nie tylko konkretni przodkowie znani z imienia i nazwiska. To nie tylko atrybuty przeszłości. To też wyrzuty sumienia, zatajone zbrodnie