W tym roku hasło festiwalu Bliscy Nieznajomi to #Polska, a o tej Siksa rapuje jak mało kto. Udowodniła to podczas benefisu swojej czteroletniej twórczości na deskach Teatru Polskiego. Pytanie tylko, czy ten quasibenefis jak na ironię nie oznacza powolnego dogasania jej pierwotnej energii i przypieczętowania twórczości, która jak dotąd zachwycała spragnioną autentyczności publiczność, a w tej chwili być może zjada już własny ogon? - pyta Anna Solak w portalu kultura.poznan.pl.

Według "Słownika Języka Polskiego" benefis to "przedstawienie teatralne lub koncert organizowane dla uczczenia długoletniej pracy jednego z artystów; dawniej: impreza mająca na celu zdobycie dodatkowych dochodów dla artysty lub zespołu". W przypadku wtorkowego występu Siksy łatwo odgadnąć, że o długoletniości nie może być mowy, więc jedynie o igraniu z konwencją. Dość powiedzieć, że stylistyka benefisu w teatrze została tu ograna charakterystycznymi złotymi krzesłami la królewski tron (obowiązkowo wyściełanymi czerwonym płótnem), koszem kwiatów i pompatycznym strojem Siksy-papieżycy, która wkroczyła na scenę odziana w biały, obszerny płaszcz młodego projektanta Tomasza Armady, który zresztą towarzyszył jej na scenie podczas tego przedziwnego benefisu. Podobnie jak basista Buri, "druga połowa Siksy", i występująca gościnnie na perkusji Dominika Korzeniecka, znana z zespołu Pochwalone. I oczywiście jednorożce, które od początku są symb