Dwaj żydowscy kloszardzi, Herzl i Lobkowitz toczą w wiedeńskim przytułku talmudyczne spory o Jahwe i Mojżeszu. Herzl rozmyśla również o napisaniu książki życia - "Mein Kampf". Nie wie jeszcze, że dzieło rodzić się będzie w codziennych dyskusjach z przygarniętym miłosiernie do noclegowni prowincjuszem. Nie przypuszcza też, że będzie nim, starającym się bez skutku dostać na Akademię Sztuk Pięknych, młody Adolf Hitler. Ta farsowa sytuacja, której towarzyszy przesłanie miłości bliźniego, jest próbką groteskowego stylu George'a Taboriego, autora "Mein Kampf' - oficera brytyjskiego wywiadu, hollywoodzkiego przyjaciela braci Mann i Chaplina, współpracownika Brechta, scenarzysty Hitchcocka, a w końcu twórca laboratoryjnej sceny wiedeńskiej. "Mein Kampf", nazywane przez niego "farsą teologiczną" wyreżyserował w Teatrze Ateneum Robert Gliński. Dramat Taboriego został napisany wbrew doświadczeniom historii, w imię postawy, że "przezwyciężyć Hitl