Teatru Nowego z Poznania nie trzeba wi­dzom warszawskim rekomendować. Od lat systematycznie przyjeżdża do stolicy, kiedyś jako stały uczestnik Warszawskich Spotkań Teatralnych, ostatnio jako gość Teatru Rzeczy­pospolitej. Zawsze przybywa z ambitnym re­pertuarem, zrealizowanym w sposób orygina­lny i prawdziwie profesjonalny. Zmieniały się mody, koniunktury, nasza sy­tuacja - zmieniał się też poznański teatr, nigdy jednak kosztem obniżenia artystycznego po­ziomu. Jego repertuar i styl cechuje duża róż­norodność, ale to, co prezentuje ta scena, słu­ży nawiązaniu i podtrzymaniu dialogu z pu­blicznością. Jest to teatr, który rozmawia z wi­dzem o sprawach istotnych. Czy to będzie "Łaźnia" Majakowskiego, "Dom otwarty" Ba­łuckiego, czy "Zorza" Schaeffera - odbijają się w nich niepokoje naszego tu i teraz, przedsta­wienia zachęcają do refleksji nad naszą sytua­cją egzystencjalną, dylematami moralnymi, fi­lozoficznymi, politycznymi. To teatr