Kontrowersyjnie nato­miast, oceniany bywa spektakl "Trzech sióstr" Czechowa, wyreżyserowany przez Macieja {#os#557}En­glerta{/#} w jego Teatrze Współczesnym; bodaj pierwsza to w Warszawie inscenizacja "Trzech sióstr" od czasu wodewilowej interpretacji Hanuszkiewicza w Narodowym przed trzyna­stu laty, inscenizacja powracająca do trady­cyjnej formuły przedstawienia tak smętnego i nużącego, jak egzystencja trzech bohaterek sztuki w małym miasteczku, "daleko od Mo­skwy". Niektórzy zarzucają Englertowi, iż nie ma w jego koncepcji sztuki właściwej atmosfe­ry, że zagubił się Czechow, a została rozwle­kłość i nuda, zaś aktorzy jeśli nawet dźwiga­ją swe role, to każdy dźwiga w swoją stro­nę... Co do mnie jednak, to oglądałem te "Trzy siostry" z dużym zainteresowaniem i dużą satysfakcją, a zważywszy bardzo gorącą reakcję widowni po - jakby nie było - trzygodzinnym przedstawieniu, sądzę, że nie byłem w swych odczuciach osamotniony. Przemawia