"Traktat o wykradaniu owoców" Mariana Pankowskiego w reż. Roberta Jarosza z Teatru Lalek Guliwer w Warszawie na XXI Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu. Pisze Barbara Kowalewska w Gazecie Wyborczej - Poznań.

Traktaty to poważnie brzmiąca sprawa. Ale... o wykradaniu owoców? Można naukowo podejść do owego czynu zabronionego? Rozłożyć na czynniki pierwsze? Otóż można! Marian Pankowski - nieżyjący już polski prozaik, poeta, krytyk literacki i tłumacz - popełnił taki tekst w tomie prozy poetyckiej "Smagła swoboda" (1955, nagroda paryskiej "Kultury"). Dowiadujemy się z traktatu, co to jest sad, co rośnie w sadzie, kim jest sadownik, jak i kiedy iść kraść jabłka i... co potem. Profesor Przemysław Czapliński nazywa pisanie Mariana Pankowskiego "uwodzeniem". Nic dziwnego, bo prozaik posługuje się językiem żywiołowym, nieokiełznanym, soczystym, pozwalającym widzieć, słyszeć, wąchać i smakować świat. Jak smakują słowa? Równie nieokiełznany i pełen niepowstrzymanej żywotności był aktorsko-muzyczny performance Teatru Lalek Guliwer z Warszawy. Nawiązujący do podwórkowych zabaw dziecięcych (kalambury, szarfy, gumy), wychodził daleko poza tę w