"Panny z Wilka" wg Jarosława Iwaszkiewicza w reż. Agnieszki Glińskiej w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Pisze Rafał Wegrzyniak, członek Komisji Artystycznej Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej "Klasyka Żywa".

W spektaklach Agnieszki Glińskiej zazwyczaj przyciągały uwagę postacie kobiet obdarzających uczuciem miłosnym mężczyzn, którzy je w końcu zawodzili. Należy więc przypuszczać, że ten sam nieco melodramatyczny motyw zainteresował ją w opowiadaniu Jarosława Iwaszkiewcza "Panny z Wilka", skoro postanowiła je wystawić. Ukazuje ono bowiem samotnego mężczyznę w średnim wieku, Wiktora Rubena, konfrontowanego z pięcioma siostrami, które przed kilkunastu laty w mniejszym lub większym stopniu były nim zafascynowane. Ale ponowne spotkanie, chociaż przypomina niegdysiejsze emocje erotyczne, z powodu rezygnacji mężczyzny nie doprowadza do jakichkolwiek zmian w życiu jego oraz owych dojrzałych już kobiet. Glińska, mająca w dorobku świetną realizację "Lata w Nohant", oraz zaproszona przez nią do współpracy scenarzystka Marta Konarzewska, zarazem aktywistka ruchu lesbijskiego i współpracowniczka "Krytyki Politycznej", skupiającej nową lewicę, postanowiły