Pozycja repertuarowa to szczególna - prapremiera współczes­nej sztuki gdańskiego autora, na dodatek farsy - gatunku, który w naszym życiu teatralnym triumfy święcił w latach międzywo­jennych. Nic więc dziwnego, że wszyscy rzucili się na nią skwa­pliwie, z mniej lub bardziej żarłocznymi zamiarami. Oto miały się spełnić marzenia o polskim dramacie dotykającym w sposób naj­bardziej bezpośredni "tu i teraz" widza. Spełniły się? Chyba je­szcze nie tym razem... Nasza rzeczywistość ostatnich lat - z raczkującym, ale krwiożerczym, pełnym hochsztapłerstwa i cwaniac­twa kapitalizmem - z równym powo­dzeniem nadaje się jako materiał na kabaretowy skecz, co i tragedię (jeśli ta jest możliwa). Władysław {#au#1205}Zawi­stowski{/#}, który od lat smakuje różne gatunki literackie, postanowił pomie­ścić ją w formule programowo zwa­riowanej, służącej czystemu śmie­chowi. Cóż, nietrudno spiętrzyć do absurdu cały ten polski "koloryt lo­kal